Πάμε για "Λάζαρο" και...Καλό Πάσχα!

Κάλαντα του Λαζάρου

Σήμερον έρχεται ο Χριστός,

ο επουράνιος Θεός,
εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της
τον γλυκύ καρδιακό της.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον μοιρολογούσαν.
Την ημέρα την τετάρτην
κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
και βγήκε κι η Μαρία έξω
από τη Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους
πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω
και καλότατα εξεύρω
ότι δύνασαι αν θέλεις
και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία
άγωμεν εις τα μνημεία.
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε,
Λάζαρε να μη σε πάρει:
Δεύρο έξω Λάζαρε μου,
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς από τον Άδη
ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απενεκρώθη,
ανεστήθη και σηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος
και με το κηρί ζωσμένος
-Λάζαρε πες μας τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδίας, των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον.