Μια υπέροχη αφιέρωση...

Πατήστε   ΕΔΩ,  γράψτε το όνομα που επιθυμείτε (στα αγγλικά) και απολαύστε μια υπέροχη αφιέρωση...

Χαίρε Θάλασσά μου!

Το νέο τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη με ερμηνεία από τη μικτή χορωδία του Σπύρου Λάμπρου.
Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις συναυλίες 24 και 25 Μαρτίου 2012 στο Μέγαρο Μουσικής.

   

Χαίρε πονεμένη
χαίρε αγαπημένη
χαίρε το μεγάλο Ναι!
Χαίρε νύμφη ανύμφευτε

Χαίρε θάλασσά μου
φωτεινά νησιά μου
γλυκιά μου γη και ουρανέ
Χαίρε νύμφη ανύμφευτε

(R)
Μη μιλάς, μη μιλάς
Άκου, άκου...

Χαίρε η καρδιά μου
τρυφερά όνειρά μου
χαίρε αγάπης ποταμέ
Χαίρε νύμφη ανύμφευτε

Χαίρε σκέπασέ με
και αγκάλιασέ με
κι η ψυχή να λέει Ναι!
Χαίρε νύμφη ανύμφευτε

Η καρδιά της Ν.Υορκης "χτυπά" ελληνικά

Μια διαφορετική καμπάνια για την προβολή της Ελλάδας ξεκίνησε στις 24 Μαρτίου στην Times Square της Νέας Υόρκης, ένα από τα πλέον τουριστικά και πολυσύχναστα σημεία του πλανήτη.

Είναι η πρωτοβουλία τριών Ελλήνων, του Γιώργου Κλειβοκιώτη, του Στάθη Χαϊκάλη και του 

Ονίκ Παλαντζιάν, με τίτλο «Up Greek Tourism»οι οποίοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν το απαραίτητο ποσό για την εκστρατεία μέσω του crowd-funding.

Με τη βοήθεια άλλων 15 ατόμων και αξιοποιώντας τη δυναμική του social media marketing χρειάστηκαν μόνο δύο μήνες για να συγκεντρώσουν 15.000 - 17.000 δολάρια για την εκστρατεία.

Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν ο ελληνικός να διαφημίζεται με διαφημιστικά σποτ των 60΄΄, 4 φορές την ώρα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, στο κέντρο της Νέας Υόρκης μέσω μιας τεράστιας υπαίθριας διαφημιστικής πινακίδας η οποία θα προβάλλει υλικό προώθησης του ελληνικού τουρισμού.

πηγή:newsbeast

"Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" (εικόνα - ήχος)

Για την πραγματοποίηση  της σχολικής μας γιορτής με θέμα τους " Ελεύθερους Πολιορκημένους" του Δ.Σολωμού καταφύγαμε στη βοήθεια της τεχνολογίας χρησιμοποιώντας  α) μια παρουσίαση (ppt) και β) βίντεο.

α) ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Ελεύθεροι πολιορκημένοι

View more presentations or Upload your own.

β) ΒΙΝΤΕΟ

1. Το χάραμα επήρα

2. Άκρα του τάφου σιωπή

3. Η θέλησή μου βράχος

4. Έξοδος του Μεσολογγίου

5. Πειρασμός

6. Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά

Πραγματική άνοιξη...!

"Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" στο γυμνάσιο Γαρδικίου

 

Παντού υπάρχει ένας ...Μίκυ

πηγή: newsbeast

Η «φτώχεια» μέσα από τα μάτια ενός παιδιού

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να αγχώνονται γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα πάγια έξοδα του σπιτιού.

Υπάρχουν όμως και κάποιες οικογένειες που ανήκουν στις πιο προνομιούχες και δεν είναι αναγκασμένες να βιώνουν αυτόν το Γολγοθά.

Ένας πατέρας βρήκε ένα πρωτότυπο ομολογουμένως τρόπο για να διδάξει στο παιδί του τι εστί φτώχεια.

Διαβάστε μία συγκινητική ιστορία μέσα από τα «μάτια» ενός παιδιού.

«Μια πλούσια οικογένεια ζει με όλες τις ανέσεις, απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους. Το αντίθετο, μάλιστα! Είναι τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν. Ο πατέρας, απογοητευμένος από την αχαριστία, αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή από το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια. Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια που ζει σε ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια… Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα ήθελε! Το αποτέλεσμα εκπλήσσει όχι μόνο τον ίδιο αλλά και όλους εμάς. 

Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο χωριό. Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία ρώτησε το γιο του:

Η Πεντάμορφη και το Τέρας (3D) (Μεταγλ.)

Η παραμυθένια ταινία της Disney επιστρέφει για να μαγέψει μικρούς και μεγάλους με νέα θεαματική 3D επεξεργασία. Η Μπελ, μια χαρισματική πανέμορφη κοπέλα ξεκινά το ταξίδι της σε έναν άγνωστο, μυστηριώδη κόσμο, όταν ένα αποκρουστικό τέρας την φυλακίζει στο κάστρο του. Σταδιακά, η Μπελ αιχμαλωτίζει την καρδιά του μαγεμένου προσωπικού του κάστρου. Γρήγορα, όμως, κι εκείνη θα δώσει την καρδιά της στο τέρας, που κάτω από την αποκρουστική του εμφάνιση κρύβει την ψυχή και την καρδιά ενός αληθινού πρίγκιπα.

Ώρες προβολής (ODEON Paralimnio Ιωάννινα) εδώ.

Μπορείτε όμως να δείτε ολόκληρη την ταινία χωρίς 3D.

Υστερούν σε... καλούς μαθητές οι χώρες με πλούσιο υπέδαφος

πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Συχνά με ρωτούν: «Ποια είναι η αγαπημένη σου χώρα, εκτός από αυτή που ζεις;». Πάντοτε δίνω την ίδια απάντηση: «Η Ταϊβάν». Ο συνομιλητής μου μένει έκπληκτος: «Η Ταϊβάν! Γιατί η Ταϊβάν;». Μα, απλούστατα, επειδή η Ταϊβάν είναι ένας άγονος βράχος σε μια θάλασσα που σαρώνουν οι τυφώνες, δεν διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές και παρά ταύτα είναι η τέταρτη χώρα σε χρηματοοικονομικά διαθέσιμα στον κόσμο. Επειδή αντί να πωλεί πετρέλαιο, διαμάντια ή χρυσό, τα 23 εκατ. των πολιτών της ευημερούν χάρη στο ταλέντο, την ενεργητικότητα και την ευφυΐα τους.

Πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά οι Ταϊβανέζοι; Πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ απέδειξε τη σχέση που έχουν οι επιδόσεις των μαθητών στα βασικά μαθήματα με τα έσοδα κάθε χώρας από τις εξαγωγές φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών. Πρόκειται για σχέση αντιστρόφως ανάλογη, όπως αποδεικνύει το Διεθνές Πρόγραμμα για την Αποτίμηση των Μαθητών (PISA). Πρόκειται για μια έρευνα που διεξάγεται κάθε διετία υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ και αφορά τις επιδόσεις που έχουν στα Μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες και την κατανόηση κειμένου μαθητές ηλικίας 15 ετών από 65 διαφορετικές χώρες.

«Η έρευνα δείχνει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική εξάρτηση μιας χώρας από τον ορυκτό της πλούτο τόσο χαμηλότερες είναι οι γνώσεις και οι δεξιότητες των μαθητών της. Το συμπέρασμα είναι ακλόνητο: πετρέλαιο και PISA δεν αναμειγνύονται», σημειώνει ο Αντρέας Σλάισερ που επιβλέπει τις εξετάσεις της PISA (Τα στοιχεία της έρευνας στη διεύθυνση http://www.oecd.org/dataoecd/43/9/49881940.pdf.).

Ο Σλάισερ αναλύει τα ευρήματα της έρευνας ανατρέχοντας

Μάθημα ζωής

11 Μαρτίου 2011 - Φουκοσίμα

Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε από τον Βιετναμέζο μετανάστη Ha Minh Thanh, ο οποίος εργάζεται ως αστυνόμος στη Φουκουσίμα, και εστάλη σε έναν φίλο του στην πατρίδα του Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου. Αποτελεί μαρτυρία για την δύναμη του πνεύματος των Ιαπώνων αλλά και ένα ενδιαφέρον «στιγμιότυπο» ζωής κοντά στο κέντρο της Ιαπωνικής κρίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα.

Η επιστολή μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον αρχισυντάκτη του New America Media, Andrew Lam, συγγραφέα μεταξύ άλλων του East Eats West: Writing in Two Hemispheres.

Αδελφέ μου,

Πώς είσαι εσύ και η οικογένειά σου; Τις τελευταίες μέρες εδώ όλα είναι ένα χάος. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω νεκρά σώματα. Όταν τα ανοίγω, βλέπω πάλι νεκρά σώματα. Πρέπει όλοι μας να δουλεύουμε 20 ώρες την ημέρα. Θα ήθελα η κάθε μέρα να είχε 48 ώρες, για να συνεχίζουμε να βοηθάμε και να σώζουμε τον κόσμο. Είμαστε χωρίς νερό και ηλεκτρικό, και τα αποθέματα φαγητού έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και με το που καταφέρνουμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες από το ένα σημείο στο άλλο, έρχονται καινούργιες διαταγές να τους πάμε ακόμα παραπέρα.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Φουκουσίμα, περίπου 25 χλμ μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο. Έχω τόσα πολλά να σου πω, που αν τα έγραφα είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε ολόκληρο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης.

Ο κόσμος έχει παραμείνει ήρεμος. Η αίσθηση αξιοπρέπειας και σωστής συμπεριφοράς που έχουν είναι πολύ καλή, γι’ αυτό και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα μπορούσαν να είναι. Αλλά σε μια εβδομάδα από τώρα, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είμαστε ακόμη σε θέση να προσφέρουμε προστασία και τάξη. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι όταν η πείνα και η δίψα ξεπεράσουν την αξιοπρέπεια, τότε θα κάνουν, δεν ξέρω, αυτό που θα πρέπει να κάνουν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει προμήθειες μέσω αέρος, τροφή και φάρμακα, αλλά είναι σαν να ρίχνεις μια χούφτα αλάτι στον ωκεανό.

Αδελφέ μου, μου έτυχε και κάτι πραγματικά συγκινητικό, με ένα μικρό Ιαπωνεζάκι, που έδωσε σε μένα τον ενήλικα μάθημα ζωής για το πως να συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος.

Χθες το βράδυ, με έστειλαν σε ένα σχολείο να βοηθήσω μια φιλανθρωπική οργάνωση να μοιράσει φαγητό στους πρόσφυγες. Η ουρά ήταν στριφογυριστή και τεράστια. Κάποια στιγμή εντόπισα ένα μικρό αγόρι, περίπου 9 ετών. Φορούσε ένα T-shirt και ένα σορτσάκι. Το κρύο όλο και μεγάλωνε, και το αγοράκι ήταν ακριβώς στο τέλος της ουράς. Σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η σειρά του, δεν θα έχει μείνει καθόλου φαγητό. Πήγα κοντά του και του μίλησα. Μου είπε ότι ήταν στο σχολείο όταν έγινε ο σεισμός.

Ο πατέρας του

Βυζαντινά επίκαιρα (4)

Με αφορμή την αυριανή εορτή της Αγίας Θεοδώρας, βασίλισσας της Άρτας, παραθέτουμε το παρακάτω ντοκυμαντέρ το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, στο βίο της αυτοκράτειρας, στα βυζαντινά μνημεία της Ηπείρου.

 

Το τελευταίο κουδούνι...!

πηγή:Στο τελευταίο θρανίο της Πάτρας

Επαναληπτικές ασκήσεις στη Νεοελληνική γλώσσα Γ΄ γυμνασίου

Ασκήσεις στις δευτερεύουσες ειδικές, βουλητικές, ενδοιαστικές προτάσεις

Ασκήσεις στις πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις

Ασκήσεις στις δευτερεύουσες αναφορικές προτάσεις

Ασκήσεις στις δευτερεύουσες τελικές προτάσεις

Ασκήσεις στις δευτερεύουσες αιτιολογικές προτάσεις

Δείτε το αξιόλογο υλικό της συναδέλφου Γ.Κωνσταντίνου  εδώ

Η μαγεία του ουράνιου τόξου

πηγή: newsbeast

Ο ψαράς και η χαμένη ευκαιρία (του Χόρχε Μπουκάϊ)

Ένας ψαράς κατεβαίνει κάθε νύχτα στην παραλία για να ρίξει τα δίχτυα του. Ξέρει πως όταν βγαίνει ο ήλιος έρχονται τα ψάρια στην παραλία για να φάνε αχιβάδες, γι΄αυτό πάντα ρίχνει τα δίχτυα του πριν ξημερώσει.

Έχει ένα καλυβάκι στην παραλία και κατεβαίνει μες τη νύχτα με τα δίχτυα στον ώμο. Με τα πόδια γυμνά και τα δίχτυα μισοαπλωμένα, μπαίνει στη θάλασσα.

Αυτή τη νύχτα, για την οποία μας μιλάει η ιστορία, όπως πάει να μπει στο νερό, αισθάνεται το πόδι του να χτυπάει πάνω σε κάτι πολύ σκληρό στον πάτο της θάλασσας. Το πασπατεύει και βλέπει πως είναι πράγματι κάτι σκληρό, σαν πέτρες, τυλιγμένες σε μια σακούλα.

Εκνευρίζεται και μουρμουρίζει : ¨Ποιός ηλίθιος πετάει τέτοια πράγματα στην παραλία..." Και αμέσως διορθώνει : "Στη δική μου παραλία.

"Κι εγώ, έτσι απρόσεκτος που είμαι, κάθε φορά που θα μπαίνω στο νερό, θα σκοντάφτω πάνω στις πέτρες...." Αφήνει λοιπόν κάτω τα δίχτυα, σκύβει, πιάνει τη σακούλα και τη βγάζει από το νερό. Την αφήνει στην ακροθαλασσιά, και ξαναμπαίνει με τα δίχτυα στο νερό. Είναι θεοσκότεινα...΄Ισως γι΄αυτό, όπως βγαίνει πάλι από τη θάλασσα, πάλι σκοντάφτει πάνω στη σακκούλα που είναι τώρα έξω, στην παραλία.

Ο ψαράς σκέφτεται:"Δεν είμαι στα καλά μου". Βγάζει λοιπόν το σουγιά του, ανοίγει τη σακούλα και ψαχουλεύει. Έχει κάμποσες πέτρες, μεγάλες σαν πορτοκάλια, βαριές και στρογγυλεμένες. Ο ψαράς ξανασκέφτεται "μα ποιός είναι αυτός ο ηλίθιος που τυλίγει πέτρες και τις πετάει στο νερό..." Ενστικτωδώς, παίρνει μία, τη ζυγίζει στο χέρι του και την πετάει στη θάλασσα.

Μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούει τον θόρυβο της πέτρας που βουλιάζει στα βαθιά. Πλουπ!

Βάζει το χέρι του στη σακούλα, παίρνει άλλη μια πέτρα και την πετάει στο νερό. Ακούει ξανά το πλουπ!

Αυτή την πετάει από την άλλη μεριά, πλαφ! Μετά, αρχίζει να τις εκσφενδονίζει δύο δύο και ακούει πλουπ -πλουπ! Ύστερα προσπαθεί να τις ρίξει πιο μακριά, και με γυρισμένη την πλάτη, και με όλη του τη δύναμη, πλουπ – πλαφ!....

Διασκεδάζει...ακούει τους διαφορετικούς ήχους, πετάει πέτρες, υπολογίζει το χρόνο που κάνουν να πέσουν στο νερό, και δοκιμάζει...πότε με δύο, πότε με μία, και με κλειστά μάτια τώρα, και με τρεις μαζί...και συνεχίζει να πετάει τις πέτρες στη θάλασσα.

Μέχρι που αρχίζει να βγαίνει ο ήλιος.

Μάρτης και μαρτίτσι

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του. 

"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του. 

Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. 

«ΜΑΡΤΗΣ» 

Είναι η συνήθεια να δένουν οι μητέρες στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον λεγόμενο ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, ώστε να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν, δηλαδή μια λινή κλωστή, άσπρη και κόκκινη, στριμμένη. Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα. 

 ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ 

Η κατασκευή του "Μάρτη" είναι πολύ απλή. Χρειάζονται μόνο δύο κλωστές κεντήματος, μία κόκκινη και μία άσπρη. Κάνεις από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς, τη στερεώνεις κάπου με μια καρφίτσα και βάζοντάς την ανάμεσα στις παλάμες σου τη στρίβεις όσο γίνεται περισσότερο. Οταν στριφτεί καλά την κομπιάζεις και απ’ την άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνεις με τη δεύτερη κλωστή. Οταν είναι έτοιμες oι στριμμένες τις πιάνεις μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνεις. Σε μια στιγμή, τις αφήνεις απ' τη μια άκρη και μπλέκονται από μόνες τους. 

πηγή: πατερικός