Το δέντρο που έδινε (Σελ Σιλβερστάιν)

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά... και αγαπούσε ένα αγοράκι.

Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους.

Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα. Παίζανε και κρυφτό...

Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.

Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά... πάρα πολύ.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα πέρασαν τα χρόνια. Και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.

Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε:

«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου από κάτω και να 'σαι ευτυχισμένο».«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν' αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»

«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα έχω εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα 'χεις λεφτά και θα 'σαι ευτυχισμένο».

Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.

Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ' τη χαρά της κι είπε:

«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να 'σαι ευτυχισμένο».

«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι'αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;»

«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα 'σαι ευτυχισμένο».

Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που

Δημιουργίες στο μάθημα της Τεχνολογίας

Και φέτος οι μαθητές της Α΄ τάξης παρουσίασαν καταπληκτικές κατασκευές...

Η φαντασία, το μεράκι και το ταλέντο τους αποκαλύφτηκαν και πάλι...

Μια μικρή...Picasso!

Τη δεύτερη της σόλο έκθεση ζωγραφικής παρουσιάζει στη Νέα Υόρκη η 5 ετών Aelita Andre από την Αυστραλία. Η μικρότερη επαγγελματίας ζωγράφος του κόσμου δημιουργεί τέχνη από την ηλικία των δύο ετών και πριν κάνει την πρώτη της έκθεση είχε πουλήσει έναν πίνακα αξίας 30.000 δολαρίων.

Τα έργα της Αelita είναι εμπνευσμένα από το κίνημα του εξπρεσιονισμού και το μόνο που θυμίζει την ηλικία της ζωγράφου είναι το ότι χρησιμοποιεί στα έργα της παιχνίδια όπως πλαστικούς δεινόσαυρους, πεταλούδες και πιγκουίνους.

 Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει την πεντάχρονη επί τω έργω ενώ εμφανίζεται να δηλώνει «Λατρεύω τη ζωγραφική. Μπορώ να ζωγραφίζω και 24 ώρες».

Τα έργα της Aelita θα εκτίθενται στη γκαλερί Agora της Νέας Υόρκης έως τις 3 Ιουλίου.

 

πηγή

«Εάν καταφέρεις να επιζήσεις, να θυμάσαι μόνο ότι σ' αγαπώ»

Είναι αληθινή ιστορία που διαδραματίστηκε λίγες ώρες μετα από σεισμό στην Ιαπωνία, πριν λίγους μήνες. Θα μπορούσε να είναι και αυτή ένα παραμύθι, όμως... δεν είναι. Είναι η πραγματικότητα που μας θυμίζει πως τα παραμύθια δεν είναι πάντα μύθος.

Έχοντας πλέον ο σεισμός υποχωρήσει, διασώστες φτάνουν στα ερείπια του σπιτιού μιας νεαρής γυναίκας κι αντικρύζουν το πτώμα τηςμέσα στα χαλάσματα. Η στάση του σώματός της όμως ήταν σχετικά περίεργη, θυμίζοντας κατά πολύ την στάση που παίρνει πιστός έχοντας λυγίσει στα γόνατά του για να λατρέψει και να προσευχηθεί τον Θεό του. Τα συντρίμια του σπιτιού, είχαν καταπλακώσει την πλάτη και το κεφάλι της.

Αντιμετωπίζοντας όλες αυτές τις δυσκολίες, ο αρχηγός της ομάδας διάσωσης, αποφασίζει να βάλει το χέρι του μέσα από ένα στενό άνοιγμα στον τοίχο για να φτάσει το σώμα της άτυχης γυναίκας. Είχε ακόμη μέσα του την ελπίδα ότι αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να είναι ζωντανή. Ωστόσο, τόσο το κρύο δέρμα όσο και η ακαμψία του σώματος, μαρτυρούσαν πως η γυναίκα είχε σίγουρα πεθάνει. Ο ίδιος μαζί με την υπόλοιπη ομάδα άφησαν αυτό το σπίτι και κατευθύνθηκαν στα υπόλοιπα, αναζητώντας τα επόμενα υπό κατάρρευση κτίρια.

Κάποιοι ανεξήγητοι όμως λόγοι, παρακινούσαν τον αρχηγό της ομάδας να επιστρέψει στο κατεστραμένο σπίτι της νεκρής γυναίκας, καθώς μια εντυπωσιακή δύναμη τον καλούσε πίσω... Έτσι κι έγινε. Πλησίασε, γονάτισε και έβαλε ξανά το χέρι του ανάμεσα στο άνοιγμα που είχε εντοπίσει πριν, αναζητώντας ένα μικρό κενό κάτω από το νεκρό σώμα.

Ξαφνικά, άρχισε να φωνάζει με ενθουσιασμό! «Είναι ένα παιδί! Υπάρχει ένα παιδί!».

Σε όλους τους μαθητές ... καλό καλοκαίρι!!!

Καλή ξεκούραση!

Να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι!

Εικόνες από τη φύση!

Ευχαριστούμε την Φοίβη Π. για την πρότασή της!

Παχυσαρκία και διαδίκτυο

 πηγή: Πρωινός Λόγος

• Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η Μονάδα Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» για την δραστική αλλαγή του τρόπου ζωής της πλειοψηφίας των Ελληνόπουλων. Τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήγαγε το 2010 είναι άκρως ανησυχητικά και θέτουν κυρίως τους γονείς προ των ευθυνών τους, όσον αφορά την υγεία των παιδιών τους, ψυχολογική και σωματική.
Η λάθος διατροφή, που έχει ως αποτέλεσμα την μεγάλη αύξηση παχύσαρκων νέων, η νευρική ανορεξία – κυρίως στις κοπέλες – αλλά και ο εθισμός στο διαδίκτυο, περισσότερο στα παιδιά της επαρχίας, δείχνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο σε πόσο μεγάλο βαθμό έχουν αλλάξει οι συνήθειες των νέων μας και φυσικά καταδεικνύουν την έλλειψη ενημέρωσης από μικρή ηλικία, είτε από τους γονείς, είτε από το σχολείο.
«H Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε ποσοστό παιδικής παχυσαρκίας», τόνισε χθες ο επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, κ. Ευάγγελος Μενενάκος, επισημαίνοντας μάλιστα ότι σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Συνεργασίας Ιατρικής και Κοινωνίας, προέκυψε ότι το 26% των αγοριών και το 19% των κοριτσιών ηλικίας 6–17 ετών είναι υπέρβαρα.

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ…
Αλλά και η έρευνα της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» - όπως την παρουσιάζει η Παναγιώτα Καρλατήρα στο protothema.gr - είναι άκρως κατατοπιστική.
• Όσον αφορά τη σωματική υγεία έδειξε, μεταξύ άλλων, ότι ένας στους τρεις παχύσαρκους εφήβους (32,7%) έχει αυξημένη πίεση και μάλιστα έχουν αυξημένο κίνδυνο να εξελιχθούν σε υπερτασικούς ενήλικες.
• Το 23% των εφήβων έχουν αυξημένο επίπεδο LDL χοληστερόλης. Υψηλή τιμή τριγλυκεριδίων βρέθηκε σε ποσοστό 12,6% των παχύσαρκων και 5,2% των υπέρβαρων εφήβων.
• Το 62,2% των παχύσαρκων και το 32,6% των υπέρβαρων εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη, που είναι το βασικό χαρακτηριστικό του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
• Τέλος,  υψηλή τιμή ουρικού οξέος -οδηγεί σε ουρική αρθρίτιδα και προκαλεί πέτρα στα νεφρά-  βρέθηκε σε ποσοστό 26,3% των παχύσαρκων και  12,0% των υπέρβαρων εφήβων.

ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ
Όσον αφορά τώρα την άλλη πλευρά, την νευρική ανορεξία, αυτή η ασθένεια έχει πλέον καταστεί … επιδημία. Το πρόβλημα αφορά κυρίως τα κορίτσια. Η συχνότητα είναι δεκαπλάσια στα κορίτσια έναντι των αγοριών, παρουσιάζοντας έξαρση σε δύο ηλικίες, στα 14 και 18 χρόνια.

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Κατά την πανελλαδική μελέτη του Νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού»  για τους νέους και το Ίντερνετ, προέκυψαν τα εξής στοιχεία:
• Το 2,4% των εφήβων 15-16 ετών παρουσιάζουν διαδικτυακή εξάρτηση και το 19,1% οριακή χρήση, που δυνητικά στο μέλλον μπορεί να οδηγήσει σε συμπεριφορές εξάρτησης.
•Το ποσοστό των εφήβων με εξάρτηση  από το Ίντερνετ ήταν μεγαλύτερο στις επαρχιακές πόλεις, σε σύγκριση με την Αττική (3,4% έναντι 1,3%).
• Δεν διαπιστώθηκε διαφοροποίηση που να σχετίζεται με το φύλο και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, αποτελούν πλέον τον πρώτο σε συχνότητα λόγο που οι εξαρτημένοι έφηβοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο, ενώ ακολουθούν τα online παιχνίδια.
• Από το σύνολο των εφήβων 63,7% θα δημοσιοποιούσαν προσωπικά τους, ενώ το 18,5% θα συναντούσαν κάποιον διαδικτυακό φίλο στο φυσικό κόσμο.

Πέρα από το φράχτη (η ταινία στα ελληνικά)

Ταξιδεύοντας με τα σύννεφα...

Ορχιδέες-μαϊμού...!

Η φύση έχει ατελείωτη φαντασία και παίζοντας με τα χρώματα και τα σχήματα βρίσκει πάντα τρόπους να μας ξαφνιάζει. 

Οι εικονιζόμενες ορχιδέες-«μαϊμούδες» απαντώνται σε πολύ υψηλά υψόμετρα από 1.000 έως 2.000 μέτρα, στο Εκουαδόρ και το Περού. 

Λίγοι είναι εκείνοι που έχουν την ευκαιρία να τις δουν από κοντά αλλά χάρη στους φυσιολάτρες και τους ατρόμητους συλλέκτες οι εικόνες τους φτάνουν μέχρι εμάς. 

Επιστημονικά ονομάζεται Dracula simian και η ομοιότητα του μίσχου με το πρόσωπο των μαϊμούδων είναι εντυπωσιακή. Στον τόπο της έχει ανθοφορία όλο το χρόνο και η μυρωδιά της θυμίζει ώριμο πορτοκάλι.

πηγή

Η φύση χάνεται από τα παιδικά βιβλία...

πηγή:Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ηταν μια φορά κι έναν καιρό τρεις αρκούδες που ζούσαν σε ένα σπιτάκι στο δάσος... Η Κοκκινοσκουφίτσα πήγαινε κάθε μέρα στο δάσος και μάζευε άγριες φράουλες και τις πήγαινε στη γιαγιά της...

Πόσες και πόσες αναφορές δεν θυμόμαστε σε δάση και κάμπους στα βιβλία των παιδικών μας χρόνων, αναφορές σε ένα φυσικό περιβάλλον, το οποίο αναζητούσαμε, με τη φαντασία μας φουντωμένη ειδικά εμείς, τα παιδιά της πόλης, να βρούμε με κάθε ευκαιρία, σε κάθε εκδρομή στη φύση. Ειδικά η έννοια του δάσους είχε κάτι μαγικό, εκεί μέσα, στην πυκνή βλάστηση, συνέβαιναν πράγματα τρομερά, κυκλοφορούσαν λύκοι, ξωτικά και αρκούδες, καλές και κακές νεράιδες, κατοικούσαν μάγισσες και δράκοι. Κατοικούσαν όμως και ζώα, όπως ο Μπάμπι το ελαφάκι, μεγάλωναν παιδιά, όπως ο Μόγλης που ζούσε μια «περίεργη» ζωή, είχε φίλους κολλητούς τα ζώα...

Ομως, όλες αυτές οι εικόνες φαντάζουν τόσο μακρινές όσο και η παιδική μας ηλικία, και τα παιδιά μας σήμερα συγκεντρώνουν άλλες εικόνες στο μυαλό, αφού σταδιακά το φυσικό περιβάλλον φαίνεται να εξαφανίζεται από τα παιδικά βιβλία και να αντικαθίσταται από άλλες αναφορές, σε περιβάλλοντα που μπορεί να έχουν σχέση με τη φύση, είναι όμως τεχνητά, κατασκευασμένα από τον άνθρωπο.

Νέα μελέτη που ήρθε πρόσφατα στο φώς της δημοσιότητας δείχνει ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών οι εικόνες του φυσικού περιβάλλοντος στα παιδικά βιβλία μειώνονται σταδιακά, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, δίνοντας τη θέση τους σε εικόνες ενός τεχνητού φυσικού περιβάλλοντος όπως είναι ένα πάρκο ή ένας ζωολογικός κήπος, αντικατοπτρίζοντας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τη γενικότερη τάση απομάκρυνσης του σημερινού ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον. Πόσα παιδιά αλήθεια έχουν την ευκαιρία να μαζέψουν σήμερα φρούτα του δάσους, πόσα γνωρίζουν ότι τα βατόμουρα και τα κούμαρα τρώγονται;

Η μελέτη διενεργήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, από ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα με επικεφαλής τον Allen Williams Jr, οι οποίοι επεξεργάστηκαν τις εικόνες των παιδικών βιβλίων που από το 1938 έως σήμερα τιμώνται με το βραβείο παιδικού βιβλίου Caldecott Medal, της σημαντικότερης διάκρισης παιδικού βιβλίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Τα αποτελέσματα της μελέτης αφήνουν να εννοηθεί ότι η σημερινή γενιά παιδιών δεν κατανοούν ούτε εκτιμούν τον φυσικό κόσμο και τη θέση του ανθρώπου μέσα σ' αυτόν υπογραμμίζουν οι επιστήμονες, επισημαίνοντας ειδικότερα ότι κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας υπάρχει σταθερή μείωση των αναφορών στην άγρια φύση και τα πλάσματα που την κατοικούν, παρά την ενίσχυση του περιβαλλοντικού κινήματος.

Το γεγονός αυτό αναμφίβολα αντικατοπτρίζει την απομάκρυνση όλων μας από το φυσικό περιβάλλον - στη μελέτη περιλαμβάνονται στοιχεία ερευνών που δείχνουν ότι όλοι, μικροί και μεγάλοι, έχουν χάσει από καιρό την επαφή τους με το φυσικό περιβάλλον και κάτι τέτοιο λογικά δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη. Είναι πράγματι τόσο ανησυχητικό το γεγονός ότι πια τα παιδιά δεν μεγαλώνουν

Ένα μοναδικό ταξίδι στη Νέα Ζηλανδία!

Τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία της Μ.Βρετανίας

Τα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνονται στις ξένες γλώσσες, που θα διδάσκονται οι μαθητές στη Βρετανία από την ηλικία των επτά ετών, σύμφωνα με το νέο σχολικό πρόγραμμα που έθεσε προς δημόσια διαβούλευση η βρετανική κυβέρνηση και πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από το 2014.

Η υποχρεωτική διδασκαλία των ξένων γλωσσών από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι μία από τις επτά μεταρρυθμίσεις που εισηγείται η βρετανική κυβέρνηση, σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Οι μαθητές θα μαθαίνουν να διατυπώνουν ολοκληρωμένες προτάσεις με τη σωστή προφορά και να εκφράζουν απλές ιδέες. Ανάμεσα στις προτεινόμενες ξένες γλώσσες είναι τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα μανδαρίνικα.

Τραγούδια και ποιήματα θα χρησιμοποιηθούν ως εκπαιδευτικά εργαλεία που θα φέρουν σε επαφή τους μαθητές με τη γλώσσα, δια μέσου της αποστήθισης.

Η εισαγωγή της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών στο δημοτικό φαίνεται να τυχαίνει ευρείας συναίνεσης. Ο σκιώδης υπουργός Παιδείας Στίβεν Τουίγκ δήλωσε στο BBC, ότι η κυβέρνηση έχει «απόλυτο δίκιο» να κάνει υποχρεωτική τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών από την ηλικία των επτά ετών. Πρότεινε μάλιστα να ξεκινάει σε ακόμη μικρότερες ηλικίες.

«Τα παιδιά θα αγαπήσουν τις γλώσσες εάν τους δοθεί η ευκαιρία να τις μάθουν από μικρή ηλικία. Η κυβέρνηση προτείνει τα επτά χρόνια. Θα ενθάρρυνα τα σχολεία να αρχίσουν τη διδασκαλία από ακόμη μικρότερες ηλικίες» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στη Βρετανία σήμερα, οι ξένες γλώσσες είναι προαιρετικό μάθημα στο γυμνάσιο. Όπως διαπιστώθηκε, όμως, το ενδιαφέρον των μαθητών μειωνόταν χρόνο με τον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010 μόλις το 43% των 14χρονων μαθητών ζήτησε να διδαχθεί κάποια ξένη γλώσσα όταν το ποσοστό αυτό ήταν 75% το 2002.
πηγή:ΤΟ ΕΘΝΟΣ

"Σερφάροντας"...σε σεντόνι

"Εφυγε" η αγαπημένη συγγραφέας των παιδιών, Ζωρζ Σαρρή

Ένα δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει πίσω της η ενδεχομένως πιο αγαπητή συγγραφέας των παιδιών, Ζωρζ Σαρρή. Η Σαρρή «έφυγε» σε ηλικία 87 ετών το πρωί του Σαββάτου στο σπίτι της.

Από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα, γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα και άρχισε από μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ροντήρη, ενώ στη διάρκεια του πολέμου συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. 

Το 19447 αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη στο Παρίσι, αλλά συνέχισε τις σπουδές της στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν, στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρούργο Μάρκελλο Καρακώστα, από τον οποίο απέκτησε δυό παιδιά. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι το 1967, ώσπου, με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο.

Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας το 1969 με το «Θησαυρό της Βαγίας», που έγινε επιτυχία και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.  Συνέχισε γράφοντας πολλά βιβλία κυρίως για μικρά παιδιά και νέους, όπως επίσης και θεατρικά έργα. Η θεματολογία της αρκετές φορές περιστρέφεται γύρω από σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας, όπως το δίπτυχο «Όταν ο Ήλιος... και Οι Νικητές», που αναφέρονται στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, ή το μυθιστόρημα Τα γενέθλια, που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Χούντας. 

Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα Νινέτ. Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β' Γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Μυθιστορήματα

Ο Θησαυρός της Βαγίας (1969)

Το Ψέμα (1970)

Όταν ο Ήλιος… (1971)

Κόκκινη κλωστή δεμένη… (1974)

Τα γενέθλια (1977)

Τα στενά παπούτσια (1979)

Οι νικητές (1983)

Τα Χέγια (1987)

Το παραράδιασμα (1989)

Κρίμα κι άδικο (1990)

Nινέτ (1993)

Zoυμ (1994)

E.Π. (1995)

Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλη, 1996)

Ο Χορός της ζωής (1998)

Σοφία (2000)

Κλειστά Χαρτιά (με την Μελίνα Καρακώστα, 2001)

Ο Κύριός μου (2002)

Τότε... (2004)

Γράμμα από την Οδησσό (2005)

Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009)

Παιδικά

Το κουμπί και μια βελόνα (2010)

Το γαϊτανάκι (1973)

Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου (1980)

Η σοφή μας η δασκάλα (1982)

Η κυρία Κλοκλό (οκτώ βιβλία) (1986-1987)

Ο Τοτός και η Τοτίνα (οκτώ βιβλία, 1988 - 1990)

Ο Αρλεκίνος (1993)

Η Πολυλογού (1993)

Νουβέλλα [Επεξεργασία]

Η αντιπαροχή (1989)

Θεατρικά [Επεξεργασία]

Το τρακ (1988)

πηγή

Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας των σπίνων γκούλντιαν

Μια λαϊκή ρήση λέει οτι δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του. Ωστόσο, όσον αφορά το απειλούμενο υποτροπικό είδος των σπίνων γκούλντιαν, αυτή η ρήση δεν ισχύει.

Σύμφωνα με τους ζωολόγους, το χρώμα της κεφαλής υποδεικνύει τη προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά κάθε πτηνού του είδους. Για παράδειγμα τα κόκκινα είναι πιο επιθετικά και όταν είναι πεινασμένα επιτίθενται ακόμα και στα ομοειδή τους.

Οι σπίνοι γκούλντιαν χαρακτηρίζονται από το πολύχρωμο φτέρωμα τους, το οποίο χωρίζεται σε ζώνες, εξ ου και ο χαρακτηρισμός τους ως «ουράνιο τόξο». Ανάλογα με το χρώμα του κεφαλιού τους διακρίνονται σε κοκκινοκέφαλα, κιτρινοκέφαλα (ή πορτοκαλοκέφαλα) και μαυροκέφαλα. Ζουν σε ανοικτά υποτροπικά δάση, φωλιάζουν σε αποικίες και τρέφονται κυρίως με σπόρους.

Μια ομάδα επιστημόνων από το John Moores University του Λίβερπουλ διαπίστωσε ότι τα πουλιά με τα κόκκινα κεφάλια παρουσιάζουν επιθετικές τάσεις, ενώ εκείνα με τα μαύρα κεφάλια είναι περισσότερα τολμηρά και πολλές φορές διακινδυνεύουν τις ζωές τους στη προσπάθεια εύρεσης τροφής. Τα ξανθά δεν έχουν ακόμη εξετασθεί πλήρως.



Δυστυχώς αυτό όπως και πολλά άλλα είδη απειλούνται με εξαφάνιση, καθώς η αναπαραγωγή τους είναι αρκετά δύσκολη. Το είδος τους μειώνεται συνεχώς και δραματικά τα τελευταία χρόνια.

πηγή

Standing still (Roman Lob)

Δείτε τους στίχους του τραγουδιού εδώ.

Για τους λάτρεις της σοκολάτας...!

Το φαινόμενο του εθισμού σε ορισμένες τροφές είναι γνωστό στους περισσότερους από εμάς. Όταν μιλάμε για διατροφικό εθισμό βέβαια, το μυαλό μας αυτόματα πάει στη σοκολάτα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι το 40% γυναικών και το 15% των ανδρών αυτοαποκαλούνται chocoholics, δηλαδή άτομα με εθισμό στη σοκολάτα.

Η σοκολάτα είναι σε όλους μας αγαπητή, καθώς την έχουμε συνδέσει με όμορφες στιγμές και γλυκιές απολαύσεις. Τις πιο πολλές φορές όμως αισθανόμαστε ενοχή μετά την κατανάλωσή της, γιατί εστιάζουμε κατά κύριο λόγο στο θερμιδικό της περιεχόμενο και αισθανόμαστε ότι ‘χαλάσαμε’ τη διατροφή μας τρώγοντας σοκολάτα. Για να δούμε λοιπόν, πολλές από τις ευεργετικές της δράσεις, ώστε την επόμενη φορά να είναι λιγότερες οι τύψεις μας!

Οι πρώτες αναφορές για τη χρήση σοκολάτας έχουν τις ρίζες τους 3.000 χρόνια πριν, όπου οι φυλές των Μάγια και των Ατζέκων χρησιμοποιούσαν με διάφορους τρόπους τους καρπούς του κακάο. Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος μετέφερε τους καρπούς της στην Ευρώπη δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, μάλλον λόγω της διαδεδομένης αντίληψης εκείνης της εποχής ότι η πικρή γεύση υποδηλώνει φαρμάκι. Δεκαετίες όμως αργότερα όταν οι Ισπανοί πρόσθεσαν ζάχαρη κατά την επεξεργασία της κακαόμαζας τότε η σοκολάτα άρχισε να γίνεται δημοφιλής και οι διάφοροι τρόποι επεξεργασίας που έχουν αναπτυχθεί από τότε μέχρι σήμερα της έχουν προσδώσει μια κορυφαία θέση στις διατροφικές μας επιλογές.

Πρόσφατες διατροφικές έρευνες εντόπισαν πολλά οφέλη για την υγεία μας από την κατανάλωση σοκολάτας, αν και οι περισσότερες από αυτές αναφέρονται σε απλό κακάο και στα προιόντα του, χωρίς να έχει αναμειχθεί αυτό με γαλακτοκομικά προιόντα ή τεχνητές γλυκαντικές ουσίες. Ας δούμε πιο αναλυτικά τις ευεργετικές δράσεις της σοκολάτας για την υγεία.

Η σοκολάτα, και πιο συγκεκριμένα η μαύρη, περιέχει εξαπλάσια περίπου περιεκτικότητα σε ασβέστιο από την γάλακτος, που ως γνωστό είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη και την καλή υγεία των οστών και των δοντιών. Αν και η μαύρη περιέχει παράλληλα και ελαφρώς μεγαλύτερη ποσότητα οξαλικών οξέων, που δυσχεραίνουν τη διαθεσιμότητα του ασβεστίου από τον οργανισμό, ωστόσο η διαφορά είναι μικρή που δεν αλλάζει τη θρεπτική υπεροχή της μαύρης όσον αφορά το ασβέστιο.

Το μαγνήσιο επίσης βρίσκεται σε σημαντικές ποσότητες στη σοκολάτα και ιδιαίτερα η μαύρη σοκολάτα αποτελεί ξανά μια πολύ καλή πηγή. Το μαγνήσιο παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της μνήμης, καθώς συμβάλλει στην καλή λειτουργία των νευρικών συνάψεων του εγκεφάλου προάγοντας τη διαδικασία της απομνημόνευσης. Έρευνες έχουν δείξει ότι διατήρηση των επιπέδων μαγνησίου στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό συμβάλλει στην πλαστικότητα (δυνατότητα αλλαγής) των συνάψεων και συνεπώς διατηρεί τη δυνατότητα μάθησης και απομνημόνευσης.

Επιπλέον η σοκολάτα ξεχωρίζει για την περιεκτικότητά της σε θεοβρωμίνη. Η θεοβρωμίνη ανήκει στην κατηγορία των μεθυλξανθινών (κυριότερος αντιπρόσωπος της κατηγορίας αυτής είναι η θεοφυλίνη στο τσάι). Έχει διουρητική δράση και συνεισφέρει στη χαλάρωση των λείων μυϊκών κυττάρων.

Επίσης έχει βρεθεί ότι παρουσιάζει ελαφρά διεγερτική δράση, όπως και η καφεΐνη, σε μικρότερο βέβαια βαθμό. Πιο συγκεκριμένα, βοηθάει στη μείωση της αίσθησης της κόπωσης και ενισχύει

Ένας βιολιστής στο μετρό...

Όπως θα δείτε και στο video που ακολουθεί, ένας άντρας  ξεκίνησε να παίζει το βιολί του σε κεντρικό σταθμό του μετρό. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους. Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.

Περισσότερο από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα αγόρι,περίπου τριών χρονών, το οποίο ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του το τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι,χωρίς καμία εξαίρεση, τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους. Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν μόνο 6 άνθρωποι, ενώ περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.

Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της  Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισιτηρίου ήταν 100 δολάρια. Ο Bell αμείβεται με περίπου 1000 δολάρια το λεπτό!

Το συγκεκριμένο πείραμα,  οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο;  Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε;  Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;» Δείτε το video παρακάτω.. μια και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον..

Η πρωτότυπη αυτή έρευνα της εφημερίδας με τον τίτλο «Μαργαριτάρια πριν από το πρωινό»,

(«Pearls before breakfast”), χάρισε στο συντάκτη της ένα από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά

Καλό καλοκαίρι!!!