Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Κάποτε ένας γλάρος που πετούσε μαζί με την ομάδα του πάνω από μια μολυσμένη
θάλασσα παγιδεύτηκε στη μαύρη κηλίδα. Ο γλάρος κατάφερε μετά από μεγάλη προσπάθεια να βγει, πέταξε αλλά έπεσε σ’ ένα μπαλκόνι, όπου έμενε ένας μαύρος γάτος. Εκεί έκανε ένα αυγό και αμέσως μετά ξεψύχησε. Ο γάτος είχε δώσει το λόγο του να προσέξει το αυγό και να μάθει το γλαρόνι να πετάει. Τελικά το αυγό έσπασε και ο γάτος με τους φίλους του ονόμασαν το γλαροπούλι Καλότυχη. Την πρόσεχαν, την τάιζαν και συχνά συμβουλεύονταν μια εγκυκλοπαίδεια. Η Καλότυχη ήθελε να πετάξει κάποια στιγμή, δεν το έδειχνε όμως. Οι γάτοι αποφάσισαν να την μάθουν να πετάει, αφού κατάλαβαν τη μεγάλη της επιθυμία. Αρχικά την πήγαν σ’ ένα διάδρομο και την καθοδηγούσαν στο πέταγμα χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια από τους ανθρώπους και τελικά η Καλότυχη πέταξε. (Αλεξάνδρα Αθ., Α1)
Κάποτε ένας γλάρος που πετούσε μαζί με την ομάδα του πάνω από μια μολυσμένη
θάλασσα παγιδεύτηκε στη μαύρη κηλίδα. Ο γλάρος κατάφερε μετά από μεγάλη προσπάθεια να βγει, πέταξε αλλά έπεσε σ’ ένα μπαλκόνι, όπου έμενε ένας μαύρος γάτος. Εκεί έκανε ένα αυγό και αμέσως μετά ξεψύχησε. Ο γάτος είχε δώσει το λόγο του να προσέξει το αυγό και να μάθει το γλαρόνι να πετάει. Τελικά το αυγό έσπασε και ο γάτος με τους φίλους του ονόμασαν το γλαροπούλι Καλότυχη. Την πρόσεχαν, την τάιζαν και συχνά συμβουλεύονταν μια εγκυκλοπαίδεια. Η Καλότυχη ήθελε να πετάξει κάποια στιγμή, δεν το έδειχνε όμως. Οι γάτοι αποφάσισαν να την μάθουν να πετάει, αφού κατάλαβαν τη μεγάλη της επιθυμία. Αρχικά την πήγαν σ’ ένα διάδρομο και την καθοδηγούσαν στο πέταγμα χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια από τους ανθρώπους και τελικά η Καλότυχη πέταξε. (Αλεξάνδρα Αθ., Α1)Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Κάποτε ήταν ένα κοπάδι γλάρων και ταξίδευαν για ώρες στη θάλασσα. Μια γλαροπούλα, η Κεγκά, πολύ σύντομα θα γεννούσε ένα γλαρόνι. Κάποια στιγμή η Κεγκά βούτηξε στον ωκεανό και καθώς ξαναβγήκε στον αφρό διαπίστωσε ότι οι φτερούγες της ήταν κολλημένες μ
εταξύ τους από μια πετρελαιοκηλίδα. Μόλις κατάφερε να βγει από εκεί, πέταξε για λίγο και στη συνέχεια έπεσε σ’ ένα μπαλκόνι που ήταν ξαπλωμένος ένας γάτος. Η Κεγκά παρακάλεσε το γάτο να μάθει το γλαρόνι να πετάει, να μη το φάει και να το μεγαλώσει, διότι αυτή δε θα κατάφερνε να ζήσει. Ο γάτος ακολούθησε κατά γράμμα τις συμβουλές της και τα κατάφερε περίφημα. (Μάγδα Χ., Α2)
Λίτσα Ψαραύτη, Ανάσες και ψίθυροι του δάσους
Σ
’ ένα απέραντο λόφο με πολλά δέντρα ζούσε ένα σύνολο από σπάνια ζώα. Τα παιδιά της περιοχής εκείνης τα ταλαιπωρούσαν και πολλές φορές τα σκότωναν. Έτσι, κάθε χρόνο αυξανόταν το ποσοστό της εξαφάνισης.
Η Δασική Υπηρεσία του Εθνικού Δρυμού πήρε δραστικά μέτρα έτσι ώστε τα ζώα να αυξάνονται και όχι να μειώνονται. Σ’ αυτή την προσπάθεια πήραν μέρος πολλά παιδιά. Βοηθούσαν τα ζώα και τα φρόντιζαν. Τους πρόσφεραν αγάπη και έτσι πέτυχαν το σκοπό τους.
Ένα δυστύχημα όμως άλλαξε τη χαρά των παιδιών. Ένας βασιλικός αετός, ο οποίος είχε πιαστεί σε μια παγίδα, έχασε τη ζωή του. Τα παιδιά, επειδή τον αγαπούσαν πάρα πολύ, αποφάσισαν να τον θάψουν στο κέντρο του Εθνικού Δρυμού, δίπλα στον αγαπημένο του χώρο.
Μερικές μέρες αργότερα έφεραν από μια άλλη χώρα διάφορα τραυματισμένα ζώα, τα οποία τα φρόντιζαν και όταν έγιναν καλά τα άφησαν ελεύθερα στον Εθνικό Δρυμό. Κάθε χρόνο οι επισκέπτες όλο και αυξάνονταν, για να δουν τον πανέμορφο καταπράσινο Εθνικό Δρυμό. (Ντανιέλα Τρ., Α2)
Κάποτε ήταν ένα κοπάδι γλάρων και ταξίδευαν για ώρες στη θάλασσα. Μια γλαροπούλα, η Κεγκά, πολύ σύντομα θα γεννούσε ένα γλαρόνι. Κάποια στιγμή η Κεγκά βούτηξε στον ωκεανό και καθώς ξαναβγήκε στον αφρό διαπίστωσε ότι οι φτερούγες της ήταν κολλημένες μ
εταξύ τους από μια πετρελαιοκηλίδα. Μόλις κατάφερε να βγει από εκεί, πέταξε για λίγο και στη συνέχεια έπεσε σ’ ένα μπαλκόνι που ήταν ξαπλωμένος ένας γάτος. Η Κεγκά παρακάλεσε το γάτο να μάθει το γλαρόνι να πετάει, να μη το φάει και να το μεγαλώσει, διότι αυτή δε θα κατάφερνε να ζήσει. Ο γάτος ακολούθησε κατά γράμμα τις συμβουλές της και τα κατάφερε περίφημα. (Μάγδα Χ., Α2)Λίτσα Ψαραύτη, Ανάσες και ψίθυροι του δάσους
Σ
’ ένα απέραντο λόφο με πολλά δέντρα ζούσε ένα σύνολο από σπάνια ζώα. Τα παιδιά της περιοχής εκείνης τα ταλαιπωρούσαν και πολλές φορές τα σκότωναν. Έτσι, κάθε χρόνο αυξανόταν το ποσοστό της εξαφάνισης.Η Δασική Υπηρεσία του Εθνικού Δρυμού πήρε δραστικά μέτρα έτσι ώστε τα ζώα να αυξάνονται και όχι να μειώνονται. Σ’ αυτή την προσπάθεια πήραν μέρος πολλά παιδιά. Βοηθούσαν τα ζώα και τα φρόντιζαν. Τους πρόσφεραν αγάπη και έτσι πέτυχαν το σκοπό τους.
Ένα δυστύχημα όμως άλλαξε τη χαρά των παιδιών. Ένας βασιλικός αετός, ο οποίος είχε πιαστεί σε μια παγίδα, έχασε τη ζωή του. Τα παιδιά, επειδή τον αγαπούσαν πάρα πολύ, αποφάσισαν να τον θάψουν στο κέντρο του Εθνικού Δρυμού, δίπλα στον αγαπημένο του χώρο.
Μερικές μέρες αργότερα έφεραν από μια άλλη χώρα διάφορα τραυματισμένα ζώα, τα οποία τα φρόντιζαν και όταν έγιναν καλά τα άφησαν ελεύθερα στον Εθνικό Δρυμό. Κάθε χρόνο οι επισκέπτες όλο και αυξάνονταν, για να δουν τον πανέμορφο καταπράσινο Εθνικό Δρυμό. (Ντανιέλα Τρ., Α2)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου