πηγή: TA NEA
«Το πρωί βόσκω τα κατσίκια και τα πρόβατα, αλλά το απόγευμα θα πηγαίνω στο σχολείο για να μπορέσω να συνεχίσω τα μαθήματά μου», λέει ο 14χρονος βοσκός Παντελής Μαύρος που ζει στην Ψέριμο μαζί με τους άλλους 30 κατοίκους του νησιού. Μόνο που στο σχολείο δεν θα υπάρχουν καθηγητές αλλά ηλεκτρονικοί υπολογιστές, όπου μέσω Ιντερνετ εκπαιδευτικοί από την Κάλυμνο θα παραδίδουν μαθήματα όχι μόνο στον Παντελή αλλά και στις αδελφές του, τη 15χρονη Σεβαστή και τη 13χρονη Αννα, και σε άλλους κατοίκους!...
Ηδη ομάδα καθηγητών του Πανεπιστημίου Αιγαίου βρέθηκε στην Ψέριμο και εγκατέστησε το σύστημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών στο σχολείο. Παράλληλα έκανε τα πρώτα μαθήματα για τον χειρισμό τους στα τρία αδέλφια, στην Κατερίνα Λαζαρή, 24 χρονών, στην ιδιοκτήτρια ταβέρνας Αννα Σαρούκου-Τηλιακού, 30 χρονών, στη μαγείρισσα Ειρήνη Κατσίνη, 33 χρονών, και στη 10χρονη Καλλιόπη Τηλιακού που είναι το μικρότερο παιδί στην Ψέριμο.
Ηδη ομάδα καθηγητών του Πανεπιστημίου Αιγαίου βρέθηκε στην Ψέριμο και εγκατέστησε το σύστημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών στο σχολείο. Παράλληλα έκανε τα πρώτα μαθήματα για τον χειρισμό τους στα τρία αδέλφια, στην Κατερίνα Λαζαρή, 24 χρονών, στην ιδιοκτήτρια ταβέρνας Αννα Σαρούκου-Τηλιακού, 30 χρονών, στη μαγείρισσα Ειρήνη Κατσίνη, 33 χρονών, και στη 10χρονη Καλλιόπη Τηλιακού που είναι το μικρότερο παιδί στην Ψέριμο.
«Δυσκολεύομαι, αλλά θα τα καταφέρω», είπε στα «ΝΕΑ» ο Παντελής Μαύρος που τελείωσε το δημοτικό στην Ψέριμο, αλλά δεν πήγε στην Κάλυμνο για να συνεχίσει τις σπουδές του αφού «έπρεπε να παραμείνω στο νησί για να βλέπω τα κατσίκια και τα πρόβατα της οικογένειας».
Το ίδιο και η μικρότερη αδελφή του Αννα που ήταν και η τελευταία μαθήτρια του δημοτικού, το οποίο έκλεισε πέρυσι. «Το όνειρό μου ήταν να συνεχίσω τις σπουδές μου στο γυμνάσιο, αλλά δυστυχώς οι ανάγκες της οικογένειάς μου δεν μου επέτρεψαν να πάω στην Κάλυμνο», λέει η τελευταία μαθήτρια του δημοτικού σχολείου στην Ψέριμο Αννα Μαύρου, που τώρα είναι ευτυχισμένη καθώς θυμάται τα λόγια της τελευταίας δασκάλας της, Χαράς Αγγελέτου, η οποία πριν φύγει έλεγε ότι «με την Αννα προσπαθούσαμε να ονειρευόμαστε, να ταξιδεύουμε νοερά. Δεν αποζητούσαμε εξωτικούς προορισμούς ή παραδεισένιες διαδρομές. Το μόνο που αποζητούσαμε στα φανταστικά μας ταξίδια ήταν η παρέα»! Ισως τώρα η Αννα, μαζί με τα αδέλφια της και τους λιγοστούς κατοίκους της Ψερίμου να μπορέσουν με τη νέα τεχνολογία να αποκτήσουν φίλους σε όλο τον κόσμο, που θα τους κάνουν παρέα τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς στο νησάκι τους.
Οι λίγοι μαθητές του μικρού νησιού στα Δωδεκάνησα μετά το δημοτικό δεν πήγαιναν στο γυμνάσιο, αφού έπρεπε να μετακομίσουν στη γειτονική Κάλυμνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου