Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Μνήμη Λορέντζου Μαβίλη - 98 χρόνια από το θάνατό του

Ο Λορέντζος Μαβίλης (6 Σεπτεμβρίου 1860, Ιθάκη – 28 Νοεμβρίου 1912, Δρίσκος Ιωαννίνων) υπήρξε ο τελευταίος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής. Ολιγογράφος ως ποιητής διέπρεψε στο απαιτητικό είδος του σονέτου (Λήθη, Καλλιπάτειρα, Ελιά, Στην Πατρίδα)) αλλά διακρίθηκε και ως μεταφραστής. Το 1910 εκλέγεται βουλευτής με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ένα χρόνο αργότερα, ο λόγος του στη Βουλή για το γλωσσικό αποτελεί την κορύφωση των αγώνων του για τη δημοτική. Ο Μαβίλης δεν ήταν μόνο άνθρωπος του πνεύματος, αλλά και της δράσης. Φλογερός πατριώτης συμμετέχει ενεργά στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους. Ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός του Μαβίλη στην Κρήτη, εν μέσω της εκστρατείας του 1897, δεν τον απέτρεψε, όταν τον χρειάστηκε η πατρίδα, να δώσει ξανά το παρόν και να θυσιάσει τη ζωή του για την Ελλάδα. Έπεσε μαχόμενος σε ηλικία 53 ετών, ως εθελοντής λοχαγός των Γαριβαλδινών ερυθροχιτώνων, στο Δρίσκο Ιωαννίνων, στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912.
  • Παροιμιώδης θα μείνει η φράση του «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει, υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι» υπερασπιζόμενος την ευγένεια της δημοτικής γλώσσας.


  • Αυτός ο εκπληκτικός μάστορας του σονέτου (δεκατετράστιχο ποίημα που αποτελείται από δύο τετράστιχα και δύο τρίστιχα) έστελνε τους στίχους του στον Παλαμά με την υποσημείωση: «Για το συρτάρι σου».



  • Για την Ελλάδα έλεγε: "Πατρίδα σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δεν λάμπει" (Στην Πατρίδα).

  • Τα τελευταία του λόγια, λίγο πριν αποβιώσει μετά το θανάσιμο τραυματισμό του, αναδεικνύουν μεγαλείο ψυχής: «Επερίμενα πολλές τιμές από τούτον τον πόλεμο, αλλά όχι και την τιμή να θυσιάσω τη ζωή μου για την Ελλάδα μου».
  • Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος πιο εύστοχα, ίσως, απ' όλους παρατήρησε: «Ο Μαβίλης στάθηκε ένας απ' τους σπάνιους εκείνους ποιητές που το καλύτερό τους ποίημα είναι η ζωή τους».

  • Και ο Κώστας Βάρναλης παρατήρησε: «ήταν νικητής και στην Τέχνη και στη Ζωή»

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Μουσείο...απορριμμάτων στη Ρουμανία!

πηγή:newsbeast
Την ώρα που τα σκουπίδια «στολίζουν» τους δρόμους στην Ελλάδα, οι γείτονες Ρουμάνοι αποφάσισαν να τα αξιοποιήσουν δημιουργώντας έργα τέχνης. Το πρώτο μουσείο απορριμμάτων στην Ευρώπη εγκαινιάστηκε χθες το βράδυ στο Βουκουρέστι και αποτελεί πρωτοβουλία του Κέντρου Αριστείας για την Αειφόρο Ανάπτυξη (CEDD) και του υπουργείου Περιβάλλοντος και Δασών τη Ρουμανίας.
Το Μουσείο Απορριμμάτων, πρωτότυπο και σίγουρα διαφορετικό από τα συμβατικά μουσεία, προσκαλεί τους επισκέπτες να ενημερωθούν για τις επιπτώσεις που έχουν τα απορρίμματα στην καθημερινότητά τους προκαλώντας τους είτε δυσφορία ή αποτελώντας ακόμη και απειλή για τη δημόσια υγεία. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι το μουσείο να αποτελέσει ένα «ανοιχτό παράθυρο» για την επανεξέταση των παραμέτρων προστασίας του περιβάλλοντος από τους πολίτες, αλλά και τις κυβερνήσεις.
Τα εκθέματα του Μουσείου αρχικά θα κατηγοριοποιηθούν σε 13 θεματικές ενότητες: από πλαστικό, χαρτί, γυαλί και μέταλλο μέχρι απορρίμματα ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, οικιακών συσκευών, αλλά και επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία απορριμμάτων. Σε ειδική ενότητα, υπό την ονομασία «ο δρόμος των απορριμμάτων», οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για τις βασικές αιτίες που προκαλούν τη ρύπανση, τους τρόπους πρόληψης και προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και της «εκπαίδευσης» των πολιτών, ούτως ώστε να αποκτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Η γλώσσα, αχίλλειος πτέρνα των μαθητών

πηγή: Καθημερινή
Τα Ελληνόπουλα νιώθουν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν καλά με τους γονείς, τους φίλους, τους δασκάλους τους, τον κοινωνικό περίγυρο. Ομως, δυστυχώς η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι φτωχή. Τα περισσότερα μπορούν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό υπολογιστή αλλά η κυρίαρχη χρήση των αγγλικών ή και των greeklish κάνει το λεξιλόγιο των παιδιών τηλεγραφικό, χωρίς το βάθος που επιτρέπει ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο σε δασκάλους, καθηγητές και μαθητές.
Ειδικότερα, η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών Γυμνασίου πιστεύει ότι μιλά «πάντα σωστά» (52%) ή «συνήθως σωστά» (40,7%) ελληνικά. Αντίστοιχα, ότι γράφει «πάντα» (42,9%) ή «συνήθως» (43,9%) σωστά ελληνικά. Οι απόψεις αυτές αμβλύνονται όσο το παιδί μεγαλώνει, κάτι, που αποδίδεται στο ότι «οι μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας και ωριμότητας αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι το ίδιο επαρκείς στον προφορικό και γραπτό λόγο».
Από την πλευρά τους, οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι οι μαθητές Γυμνασίου αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη χρήση της γλώσσας. Σύμφωνα με την έρευνα, που συνοψίζει τις απόψεις των εκπαιδευτικών «οι μαθητές σε υψηλό ποσοστό δεν εμπεδώνουν τις πολύπλοκες και λόγιες συντάξεις ούτε τα λόγια στοιχεία, παρά την παράλληλη διδασκαλία και της Αρχαίας Ελληνικής σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου». Εκτός από τα πιθανά προβλήματα στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών, ο φόρτος εργασίας στο Γυμνάσιο, η αναζήτηση ενός εύκολου κώδικα επικοινωνίας τον οποίο προσφέρει η «γλώσσα των υπολογιστών» και η έκθεση των παιδιών στην τηλεόραση αποτελούν παράγοντες στους οποίους οι υπεύθυνοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του υπ. Παιδείας εστιάζουν με στόχο την αναβάθμιση της εγκυκλίου γνώσης που θα πρέπει να παίρνουν τα Ελληνόπουλα στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Τα άγρια ζώα μέσα από τα μάτια των παιδιών!

Η περιβαλλοντική οργάνωση ΚΑΛΛΙΣΤΩ, σε συνεργασία με την kidpress.gr, καλεί όλα τα παιδιά να συμμετέχουν σε έναν πρωτότυπο και δημιουργικό διαγωνισμό. Τα παιδιά καλούνται να γράψουν ένα μικρό άρθρο για τα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα, την αρκούδα ή τον λύκο και μέσω αυτής της διαδικασίας να μάθουν και τα ίδια, ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα άγρια ζώα που ζουν στα ελληνικά βουνά.
Η πρόσκληση αφορά σε μαθητές κάθε ηλικίας (δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου), οι οποίοι θα γίνουν για λίγο περιβαλλοντικοί ανταποκριτές και θα γράψουν ένα άρθρο για την αρκούδα ή τον λύκο στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας έτσι την αξία των ειδών αυτών και παρουσιάζοντας τους κινδύνους που αυτά αντιμετωπίζουν. Ο διαγωνισμός αποτελεί το έναυσμα μιας δημιουργικής απασχόλησης που στόχο έχει την περιβαλλοντική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των παιδιών.
Η διαδικασία επιλογής των νικητήριων άρθρων θα γίνει από εκπροσώπους τόσο της Καλλιστώς όσο και της Kidpress, ενώ τα άρθρα θα δημοσιευθούν όλα στην ηλεκτρονική εφημερίδα Kidpress και τα 3 καλύτερα θα βραβευθούν. Για να γίνεις και εσύ περιβαλλοντικός ανταποκριτής εγγράφεσαι στην παρακάτω διεύθυνση http://www.kidpress.gr/new_registrations.asp ή στέλνεις mail στην Καλλιστώ στο info@callisto.gr με θέμα: Τα Άγρια Ζώα μέσα από τα μάτια των παιδιών και συμπληρώνοντας τα στοιχεία σου (ονοματεπώνυμο, ηλικία, διαμονή και τηλέφωνο).
Ο διαγωνισμός ξεκινάει τη Δευτέρα στις 22 Νοεμβρίου και θα λήξει στο τέλος του 2010. Οι νικητές θα κερδίσουν ένα αναμνηστικό από την Καλλιστώ καθώς και την ετήσια συνδρομή τους ως επίτιμοι υποστηρικτές της οργάνωσης.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την σελίδα της Καλλιστώς ή τη σελίδα της Kidpress όπου μπορείτε να βρείτε κάποια ενδεικτικά θέματα και οδηγίες.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Θέατρο σκιών

Με αφορμή το κείμενο "Η πείνα του Καραγκιόζη" στη Λογοτεχνία Α΄ γυμνασίου παρακολουθήσαμε την παράσταση του Ευγένιου Σπαθάρη "Ο Καραγκιόζης προφήτης". Εδώ παραθέτουμε στους μαθητές μας ν' απολαύσουν ηχητικά μόνο " Ο Καραγκιόζης γραμματικός".

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Οι μαθητές δεν μπορούν... χωρίς το κινητό τους!

Μια ματιά στο περιεχόμενο της σχολικής τσάντας μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου ίσως μας οδηγήσει στη διαπίστωση απουσίας... μολυβιών και τετραδίων, κινητού τηλεφώνου όμως ποτέ! Από τους μαθητές που έχουν αποκτήσει κινητό τηλέφωνο σχεδόν κανείς δεν εφαρμόζει σήμερα τον Νόμο του 2006 ο οποίος απαγορεύει τη χρήση του σε σχολικό χώρο. Στα διαλείμματα, μηνύματα, παιχνίδια, «σερφάρισμα» στο Ιnternet αποτελούν την πραγματικότητα που προβληματίζει. Είναι αλήθεια ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων από τους νέους και οι παρενέργειές της αποτελούν «γκρίζα» ζώνη για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται συσκευές ακόμη και στα χέρια μαθητών του Δημοτικού. Την ίδια στιγμή η χρήση του κινητού ως φωτογραφική μηχανή ή κάμερα έχει ξεσηκώσει σάλο και στην Ελλάδα(…).Είναι πάντως γνωστό ότι η φωτογράφιση, η βιντεοσκόπηση και η ηχογράφηση μαθητών ή καθηγητών χωρίς τη σχετική συγκατάθεσή τους αποτελούν ποινικό αδίκημα.
«Θεωρώ απαράδεκτη τη χρήση κινητού τηλεφώνου από παιδιά» τονίζει στο «Βήμα» η κυρία Μίνα Ασημομύτη , μητέρα του 8χρονου Νικήτα , ο οποίος ξέρει από νωρίς ότι τα κινητά... βλάπτουν σοβαρά την υγεία. «Στο σχολείο η χρήση του κινητού τηλεφώνου δεν ωφελεί σε τίποτα. Αν ένα παιδί θέλει για σοβαρούς λόγους να επικοινωνήσει με την οικογένειά του,υπάρχουν και τα τηλέφωνα του σχολείου» προσθέτει. «Τα κινητά προκαλούν εθισμό στα μικρά παιδιά με τα παιχνίδια που έχουν και τη συνεχή ανταλλαγή μηνυμάτων,με αποτέλεσμα να μειώνεται η προσοχή τους στο σχολείο αλλά και η διάθεσή τους για άθληση και παιχνίδι» καταλήγει η κυρία Ασημομύτη.
«Φυσικά και δεν χρησιμοποιούμε κινητά μέσα στις τάξεις» εξηγεί στο «Βήμα» ο κ. Ηλίας Θεοδώρου, καθηγητής στο 3ο Γυμνάσιο και στο 4ο Λύκειο Χαλανδρίου. «Δεν θέλουμε να αποτελούμε κακό παράδειγμα. Για τους μαθητέςη χρήση του κινητού απαγορεύεται αυστηρά μέσα στον σχολικό χώρο. Στο δικό μας σχολείο ένα 20% των μαθητών το φέρνει μαζί του» αναφέρει ο κ. Θεοδώρου. «Βέβαια δεν το εμφανίζουν παρά στο διάλειμμα των μαθημάτων τους και δεν μπορώ να πω ότι το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση. Είναι όμως γεγονός. Πολλές φορές μάλιστα πρόκειται για πολιτική των γονέων τους, καθώς θέλουν να βρίσκονται σε επαφή με τα παιδιά τους» συνεχίζει ο κ. Θεοδώρου. Ωστόσο επιβάλλονται κυρώσεις στους μαθητές; «Κατά βάση το θέμα αυτό χειρίζονται οι διευθυντές των σχολείων» απαντά.
Οι ψυχολόγοι απαγορεύουν «διά ροπάλου» τη χρήση κινητών τηλεφώνων στον χώρο των σχολείου. «Οι διεθνείς επιστημονικές έρευνες κάνουν λόγο, εκτός από την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίαςγια την οποία έχει γίνει πολύς λόγος, για διαταραχή της προσοχής και της συγκέντρωσης με άμεσο αποτέλεσμα τις χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο» δηλώνει στο «Βήμα» η ψυχολόγος και γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μίνα Χριστοπούλου . «Τα παιδιά που έχουν διαρκώς μαζί τους κινητό τηλέφωνο δεν αναπτύσσουν την ικανότητα προγραμματισμού του χρόνου τους, αφού στηρίζονται στη δυνατότητα εντοπισμού τους οποιαδήποτε στιγμή» υπογραμμίζει η κυρία Χριστοπούλου. «Και για τους γονείς όμως το κινητό τηλέφωνο λειτουργεί τελικά ως υποκατάστατο της πραγματικής παρουσίας και του ενδιαφέροντός τους καθώς συνηθίζουν να θέτουν μέσω αυτής της μεθόδου τα συνήθη ερωτήματα:“Διάβασες;”, “Εφαγες;”, “Πώς πέρασες στο σχολείο;”» συνεχίζει. Οπως εξηγεί η κυρία Χριστοπούλου το παιδί βιώνει έτσι έναν συνεχή έλεγχο και αισθάνεται ότι το παρακολουθούν παντού, αλλά ταυτόχρονα αναπτύσσει και εξάρτηση γιατί αντιλαμβάνεται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να τηλεφωνήσει στους γονείς του για να του λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα. «Ετσι δεν μαθαίνει να παίρνει πρωτοβουλίες, να είναι αυτόνομο και να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του» κ αταλήγει η κυρία Χριστοπούλου.

Αναγραμματισμός!

Μας το έστειλε η Αγγελική Β.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

37 χρόνια μετά...

Επισκεφτείτε το ιστολόγιο της dreamteamk9 και δείτε το σημερινό αφιέρωμα!

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Πώς τα παιδιά θα μάθουν να διαβάζουν !

πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί που δεν διαβάζει να ακονίσει τη φαντασία του; Τηλεόραση, Ιnternet, γιγαντιαίες οθόνες παντού και πουθενά η εικόνα γνώριμων προσώπων, του παππού ή της γιαγιάς, που να κάθονται σε μια καρέκλα και να διαβάζουν. Η εξάρτηση των παιδιών από την τεχνολογία σε συνδυασμό με την απουσία των γονιών τους πολλές ώρες από το σπίτι οδηγούν πολλές φορές σε συνήθειες που είναι δύσκολο να ανατραπούν. Πώς θα μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν όταν όλες οι πλευρές του σύγχρονου τρόπου ζωής οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα; Πρόσφατα, έρευνα του βρετανικού εκδοτικού οίκου Ρearson αποκάλυψε ότι οι γονείς καταφεύγουν σε λύσεις όπως η «δωροδοκία» για να πείσουν τα παιδιά τους να μελετούν. Το ένα τρίτο των γονέων (32,4%) παραδέχεται ότι επιτρέπει στα παιδιά να δουν τηλεόραση ή να χρησιμοποιήσουν το κομπιούτερ μόνο αν προηγουμένως έχουν διαβάσει τα μαθήματά τους, ενώ το 9,6% τους προσφέρει λιχουδιές (σοκολάτες, γλυκά) για να τα πείσει να «ανοίξουν τα βιβλία».
Στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί ένα παρόμοιο κλίμα, το υπουργείο Παιδείας εισάγει εφέτος στα 800 ολοήμερα δημοτικά σχολεία που λειτουργούν σε πιλοτικό πρόγραμμα το μάθημα της Φιλαναγνωσίας, το οποίο θα διδάσκεται εκτός του σχολικού χρόνου. Τα παιδιά θα έρχονται σε επαφή με τα λογοτεχνικά βιβλία, ενώ αντίστοιχες δράσεις διοργανώνονται και με τους εκπροσώπους του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.
« Διάβαζα βιβλία στα παιδιά μου από όταν ήταν μικρά και ευτυχώς αποδείχθηκε τελικά κάτι φυσικό γι΄ αυτά να έχουν ένα βιβλίο στο χέρι τους αρκετά συχνά » λέει η κυρία Χριστίνα Μαρκάτου, σύζυγος του πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Νίκου Μαρκάτου και μητέρα δύο παιδιών. « Υπάρχουν κάποια βιβλία που τους κινούσαν πάντα το ενδιαφέρον και αυτά τους έπαιρνα » λέει η κυρία Μαρκάτου. « Ο γιος μου διαβάζει πιο πολύ βιβλία στο στυλ του Χάρι Πότερ,φαντασίας με δράκους και κάστρα,ενώ η κόρη μου προτιμάει πιο κοριτσίστικα αναγνώσματα. Τους διάβαζα όμως πάντα παραμύθια,στο κρεβάτι,πριν κοιμηθούν και μετά άρχισαν να το κάνουν μόνα τους » καταλήγει.
Την ίδια ευθύνη με τους γονείς έχουν όμως και οι εκπαιδευτικοί, όπως λέει η εκπαιδευτικός κυρία Κατερίνα Ρινάκη. « Το παιδί δεν μαθαίνει από τη μια μέρα στην άλλη να διαβάζει. Πρέπει να αποτελεί φιλοσοφία ζωής της οικογένειάς του,την οποία θα τη μάθει από νωρίς » λέει. « Μπορούμε να παροτρύνουμε τα παιδιά να γράφουν μόνα τους ιστορίες και αυτό είναι κάτι που το κάναμε συχνά στην τάξη. Δεν πρέπει όμως να συνηθίζουν στην εικόνα μιας οικογένειας που περνάει τις ώρες της κολλημένη μπροστά σε μια τηλεόραση » καταλήγει.
«Μια καλή μέθοδος για να αγαπήσουν τα παιδιά τα βιβλία είναι να εξοικειωθούν με αυτά από πολύ μικρή ηλικία, πριν ακόμα μάθουν ανάγνωση » λέει μιλώντας στο «Βήμα» η ψυχολόγος και γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μίνα Χριστοπούλου. « Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι ο γονιός που διαβάζει συχνά στο παιδί του βιβλία έχοντάς το αγκαλιά συμβάλλει ποικιλοτρόπως στη μεταγενέστερη γλωσσική, νοητική και συναισθηματική του ανάπτυξη » συνεχίζει. Πώς θα το πετύχουμε αυτό; « Κάντε το παιχνίδι της ανάγνωσης διασκεδαστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του » απαντάει η κυρία Χριστοπούλου. « Διαβάστε του με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό για να αντιδράσει κι εκείνο αναλόγως. Είναι βέβαια σημαντικό να διαβάζουν και οι γονείς βιβλία. Για να τα αγαπήσουν και να ασχοληθούν τα παιδιά με τα βιβλία πρέπει να τα αγαπάνε πρώτα οι γονείς » προσθέτει. « Σε παιδιά μικρής ηλικίας μπορούμε να διαβάζουμε για παράδειγμα ένα βιβλίο για τη φύση και την ανάπτυξη των φυτών και στη συνέχεια να φυτέψουμε σπόρους ή και να κάνουμε μια βόλτα σε κάποιο πάρκο, να παρατηρήσουμε πράγματα για τα οποία είχαμε διαβάσει. Ακόμα όμως και στα παραμύθια και στα λογοτεχνικά βιβλία μπορούμε να επινοήσουμε ένα πρακτικό κομμάτι» καταλήγει η κυρία Χριστοπούλου.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Παιδιά αφοσιωμένα στη μοναξιά τους...

πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Κονσερβοποιηµένο παιχνίδι: αυτή την εντύπωση µου έδωσε η πρόσφατη βόλτα στην παιδική χαρά. Κυριακή πρωί, µε τη θερµοκρασία να επιµένει σε καλοκαιρινά επίπεδα, οι γονείς είχαν ξεχυθεί µε τα πιτσιρίκια τους στην πλατεία.

Η παιδική χαρά ήταν παραγκωνισµένη σε µια γωνία – το προαύλιο της εκκλησίας και η τσιµεντένια πλατεία δεν άφηναν περιθώρια για αίγλη. Ουρές σχηµατίζονταν στις κούνιες, στην τραµπάλα, στις δύο τσουλήθρες, στον µύλο. Η αγωνία ζωγραφιζόταν στα πρόσωπα των µικρών οι οποίοι διεκδικούσαν µια θέση στη διασκέδαση. Τραβούσαν την µπλούζα της µαµάς ή του µπαµπά δείχνοντας το αγαπηµένο τους παιχνίδι στο οποίο ήθελαν να ανεβούν. «Υποµονή», τα συµβούλευαν. «∆εν έχει έρθει η σειρά σου. Τώρα, κάνει κούνια το αγοράκι», έλεγαν. Τι; Πώς να είναι ένα παιδάκι υποµονετικό, όταν στερείται το αυτονόητο. Κάποια, πιο ήσυχα πάλι, παραιτήθηκαν από τη διεκδίκηση. Πήραν τα αρκουδάκια τους, τα λαστιχένια ζωάκια, την µπάλα τους και αποµακρύνθηκαν. Το ένα περιεργαζόταν το άλλο, όµως ελάχιστα ήταν αυτά που ένωσαν τα παιχνίδια και τη διάθεσή τους. Το «πώς σε λένε; Εµένα µε λένε Ελένη. Θες να παίξουµε;», ήταν ένας διάλογος που δεν ειπώθηκε. Είτε παρέµεναν αφοσιωµένα στη µοναξιά τους ή στα χάδια των γονέων τους ή στην πρόσκαιρη ικανοποίηση που προκαλεί η ζαλάδα από τον µύλο που γυρίζει µε φόρα.

Μια µητέρα µε την οποία µοιραζόµασταν το ίδιο παγκάκι εξέφρασε την ανησυχία της. «Ηθελα τον γιο µου πιο δυναµικό. Πιο κοινωνικό. Πιο χαρούµενο», δήλωσε και µετά έδωσε η ίδια την απάντηση στον εαυτό της: «Μεγαλώνει µε µεγάλους, παίζει µε µεγάλους, µιλάει µε µεγάλους...». Αυτό που δεν ειπώθηκε είναι ότι οι µεγάλοι έχουνε µάθει – ή έχουν βολευτεί – να αγοράζουνε παιχνίδια (βιβλία, µπογιές, µπάλες, επιτραπέζια, αυτοκινητάκια, κούκλες)…

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010