Tο «Je Veux» ξεσήκωσε το Badminton

πηγή:Καθημερινή

του Σπύρου Γιαννακόπουλου

ΣΥΝΑΥΛΙΑ. Ενα γεμάτο θέατρο Βadminton είχε σηκωθεί όρθιο, τραγουδούσε και χόρευε το «Je Veux», το τραγούδι με το οποίο γνωρίσαμε τη ΖΑΖ και μας έκανε να ανοίξουμε λεξικά και να αναζητήσουμε και τα υπόλοιπα του δίσκου της. Η ΖΑΖ, λίγο μαγκάκι, λίγο αλητάκι, πολύ τυπάκι, τραγουδούσε με την ψυχή της. Το κοινό κατενθουσιασμένο, οι καρέκλες δεν μας χωρούσαν, θέλαμε να είμαστε όρθιοι, να χορεύουμε. Θα ταίριαζε μια αρένα στα ξεσηκωτικά τραγούδια της, γιατί τη βλέπαμε να τρέχει πάνω-κάτω στη σκηνή, να χορεύει, να χοροπηδά, και εμείς ήμασταν καθιστοί. Το κοινό ετερόκλητο, γονείς με παιδιά, νεαροί και μεγαλύτεροι, καταχειροκρότησαν τη Γαλλίδα καλλιτέχνιδα που τόσο έχει αγαπηθεί από το ελληνικό κοινό.

Η ΖΑΖ ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν θα μπορούσε να έχει φανταστεί ότι, κάποια μέρα, ένα γεμάτο θέατρο Badminton θα σειόταν στην εμφάνισή της. Η «τσιγγάνα» Ιζαμπέλ Ζόφρι είχε παρατήσει το σχολείο και μαζί με περιπλανώμενους μουσικούς γύριζε τον κόσμο στήνοντας την μπάντα της στο δρόμο, παίζοντας για τους περαστικούς. Εμφανιζόταν σε πανηγύρια και γάμους παίζοντας τα πάντα, από ραπ μέχρι μπλουζ, από ποπ μέχρι τζαζ. Το όνειρο ξεκίνησε το 2007, όταν ένας Γάλλος συνθέτης και μουσικός παραγωγός τής έγραψε το «Je Veux». Επρεπε να φτάσει στα 30 της για να πετύχει συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία, όμως ο πρώτος της δίσκος, που ήρθε την περσινή χρονιά, της χάρισε διεθνή φήμη και αναγνωρισιμότητα. Ενα από τα καλύτερα ντεμπούτα πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη τα τελευταία χρόνια. Ο,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η πρόσφατη γαλλική μουσική σκηνή. Πλέον στις συναυλίες της γεμίζει κόσμο, ενώ οι ίδια κερδίζει συγκρίσεις με την Εντίθ Πιαφ. Στην εμφάνισή της, την περασμένη Δευτέρα, το αθηναϊκό κοινό φάνηκε να αναγνωρίζει το ταλέντο της. Ενας διάχυτος ενθουσιασμός, ένα ζεστό χειροκρότημα, χαμόγελα παντού, ανταμοιβή για τη ΖΑΖ και την όμορφη βραδιά που μας χάρισε.