Απρόσκλητοι βοηθοί...από την αρχαιότητα ως σήμερα!!!

Μια εντυπωσιακή σχέση έχει αναπτυχθεί μεταξύ των δελφινιών και των ντόπιων ψαράδων στη Λαγκούνα της Βραζιλίας. Τα ρινοδέλφινα παρασύρουν κοπάδια μπαρμπουνιών προς τους αλιείς και στη συνέχεια τους ενημερώνουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να αρχίσουν τη διαδικασία ψαρέματος, χτυπώντας την ουρά τους πάνω στο νερό. Σύμφωνα με τους ντόπιους, αυτό το φαινόμενο συνεχίζεται για πολλές γενιές και οι ερευνητές προσπαθούν τα τελευταία δύο χρόνια να κατανοήσουν τη συμπεριφορά των δελφινιών. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι από τον συνολικό πληθυσμό των 150 δελφινιών, τα 50 συμμετείχαν στο «αλιευτικό» έργο, ενώ τα υπόλοιπα απείχαν. Τα συμμετέχοντα επιτελούσαν ουσιαστικά το έργο ενός τσοπανόσκυλου, παρασύροντας δηλαδή τα υπόλοιπα ψάρια προς το επιθυμητό σημείο. Όταν φτάνουν προς εκείνο το σημείο – κοντά στην ακτή – τα δελφίνια χτυπούν με δύναμη την ουρά ή το κεφάλι τους στην επιφάνεια του νερού, ειδοποιώντας έτσι τους ψαράδες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα 50 δελφίνια ήταν και τα πιο κοινωνικά μεταξύ του κοπαδιού και παρέμεναν ενωμένα σχεδόν συνέχεια. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον ερώτημα της έρευνας είναι πως τα νεότερα δελφίνια εκπαιδεύονται για αυτή τη διαδικασία. Προς το παρόν θα παραμείνει αναπάντητο το ερώτημα, όπως επίσης μυστήριο θα παραμείνει και ο λόγος της συμμετοχής τους στην αλιεία. Ουσιαστικά δεν έχουν κανένα απολύτως κέρδος από την όλη διαδικασία. Πρόκειται για την «ανθρώπινη» πλευρά του δελφινιού; Είναι αρχή μιας νέας συμμαχίας, δελφινιών-ψαράδων; Ή πρόκειται τελικά για έναν δούρειο ίππο δελφινιών, προτού αυτά στραφούν εναντίον μας;

Όπως και να έχει το παρακάτω βίντεο είναι απολαυστικό…

πηγή: newsbeast

Παρόμοιο περιστατικό βρίσκουμε στην ενότητα 14 του σχολικού βιβλίου Αρχαίας ελληνικής γλώσσας Β΄Γυμνασίου.

Ο Κλαύδιος Αιλιανός (περ. 170-235 μ.Χ.) στο έργο τον Περὶ ζῴων ἰδιότητος, μέσα από διηγήσεις παράξενων ιστοριών που αφορούν τα διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου, προωθεί τη στωική αντίληψη για τη σοφία της φύσης. Χαρακτηριστική είναι η διήγησή του για τη βοήθεια που προσφέρουν τα δελφίνια στους ψαράδες της Εύβοιας.

Οἱ Εὐβοεῖς ἁλιεῖς ἀπονέμουσι τοῖς δελφῖσι ἰσομοιρίαν τῆς θήρας .	Οι αλιείς της Εύβοιας δίνουν στα δελφίνια ίσο μερίδιο από την ψαριά.
Καὶ ἡ ἄγρα τοιαύτη ἐστί	Κι ο τρόπος του ψαρέματος είναι τέτοιος.
Τῆς πρῴρας τῶν ἀκατίων κοίλας τινὰς ἑξαρτῶσιν ἐσχαρίδας	Κρεμούν από την πλώρη των πλοιαρίων μικρές κοίλες σχάρες
πυρὸς ἐνακμάζοντος·	που πάνω τους καίει φωτιά·
καὶ εἰσί διαφανεῖς, ὡς καὶ στέγειν τὸ πῦρ καὶ μὴ κρύπτειν τὸ φῶς.	και είναι διαφανείς, ώστε να προστατεύουν τη φωτιά και να μη κρύβουν το φως.
Οἱ τοίνυν ἰχθύες δεδιότες τὴν αὐγὴν πλησιάζουσι	Τα ψάρια, λοιπόν, επειδή φοβούνται τη λάμψη, πλησιάζουν
βουλόμενοι μαθεῖν τοῦ φοβοῦντος σφᾶς τὴν αἰτίαν·	γιατί θέλουν να μάθουν την αιτία αυτού που τα φοβίζει·
εἶτα ἐπλαγέντες πρὸς τινι πέτρα ἠσυχάζουσιν	έπειτα, σαστισμένα κουρνιάζουν κοντά σε κάποιο βράχο
παλλόμενοι ἀθρόοι τῷ δέει.	τρέμοντας όλα μαζί από το φόβο τους.
Οἱ δὲ παρανηχόμενοι δελφῖνες	Και τα δελφίνια που κολυμπούν εκεί κοντά
ὠθοῦσι τοὺς ἐξωτέρω τῶν ἰχθύων φοβοῦντες	σπρώχνουν τα ψάρια που είναι απ’ έξω φοβίζοντας  τα
καὶ ἀναστέλλουσιν τοῦ διαδιδράσκειν.	και τα εμποδίζουν να ξεφύγουν
Οὐκοῦν ἐκεῖνοι πιεζόμενοι πανταχόθεν	Εκείνα λοιπόν επειδή πιέζονται από παντού
καὶ τρόπον τινὰ κεκυκλωμένοι ἁλίσκονται.	και έχουν κατά κάποιο τρόπο περικυκλωθεί, συλλαμβάνονται.
Καὶ οἱ δελφῖνες προσίασιν	Και τα δελφίνια πλησιάζουν
ὡς ἀπαιτοῦντες τοῦ κοινοῦ πόνου τὴν ἐπικαρπίαν	σαν να απαιτούν το μερίδιο από τον κοινό μόχθο
τὴν ὀφειλομένην σφίσιν ἐκ τῆς νομῆς,	που τους οφείλεται για τα ψάρια που πιάστηκαν,
καὶ οἵ γε ἁλιεῖς πιστῶς καὶ εὐγνωμόνως	και οι ψαράδες βέβαια με πίστη και ευγνωμοσύνη
ἀφίστανται τοῖς συνθήροις τοῦ δικαίου μέρους,	αποχωρίζονται για χάρη των συντρόφων τους στο ψάρεμα το μερίδιο που αναλογεί σ’ αυτούς
εἰ βούλονται καὶ πάλιν σφίσι συμμάχους ἀκλήτους παρεῖναι.	αν θέλουν και πάλι να παρευρίσκονται σ’ αυτούς ως απρόσκλητοι σύμμαχοι.
	Αἰλιανός, Περὶ ζῴων ἰδιότητος 2.8 (διασκευὴ)

πηγή: Ελληνικός πολιτισμός