Τα θαύματα του Χριστού

Ερευνητική Εργασία: "Μονή Γηρομερίου: Από το χθες στο σήμερα"

πηγή: Θρησκευτικά

Ομάδα μαθητών της Α΄ Λυκείου Φιλιατών Θεσπρωτίας ασχολήθηκε κατά το τρέχον σχολικό έτος 2012-2013 στα πλαίσια του μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας με το θέμα: "Μονή Γηρομερίου: Από το χθες στο σήμερα". Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που συγκέντρωσαν και δημιούργησαν οι μαθητές αναρτήθηκε σε ιστολόγιο που έφτιαξαν ειδικά για το σκοπό αυτό. Στο ιστολόγιο αυτό μπορείτε να βρείτε ιστορικά στοιχεία της Μονής Γηρομερίου, φωτογραφίες και ζωγραφιές της Μονής, παιχνίδια με ερωτήσεις που σχετίζονται με τη Μονή αλλά και τρία βίντεο που οι μαθητές τράβηξαν κατά την επισκεψή τους στο Γηρομέρι. Στα βίντεο μπορεί κανείς να δει: α) Αναλυτική περιγραφή του ιστορικού της Μονής Γηρομερίου, β) Τον τόπο άσκησης του ιδρυτή της Μονής Οσίου Νείλου και γ) Μία συνέντευξη μαθητών με τον ηγούμενο της Μονής Αρχιμανδρίτη Μεθόδιο για ζητήματα της μοναχικής και πνευματικής ζωής αλλά και άλλα ζητήματα που αφορούν τη ζωή των νέων. 

Επισκεφθείτε το ιστολόγιο στη διεύθυνση 

monigiromeriou.blogspot.gr

Κάλαντα Λαζάρου στο σχολείο μας

Τα πιο γρήγορα ...χέρια!

Απολαμβάνοντας τις ομορφιές τις πατρίδας μας...

"Αφήστε τα παιδιά να παίξουν"

πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στο προαύλιο της οδού Ιπποκράτους, επικρατεί ο γνωστός για την ώρα πανζουρλισμός. Ακούραστος, παρά το τζετ λαγκ, ο Τομ Χόμπσον, περισσότερο γνωστός ως Teacher Tom, συμμετέχει ενεργά στα δρώμενα. Από την πρώτη κιόλας μέρα που βρέθηκε στην Αθήνα, προσκεκλημένος του σχολείου Dorothy Snot, κατάφερε να συνεννοείται περίφημα με τα παιδιά. «Στην αρχή σάστισα, γιατί δεν ξέρω τίποτα άλλο στα ελληνικά εκτός από “ευχαριστώ” και “παρακαλώ”», λέει στην «Κ». «Μετά όμως άρχισα να παίζω μαζί τους και ως γνωστόν το παιχνίδι είναι οικουμενική γλώσσα».

Ο Τομ Χόμπσον θεωρείται σήμερα ο καλύτερος δάσκαλος προσχολικής αγωγής στον κόσμο. Το «αιρετικό» σύνθημά του: «Αφήστε τα παιδιά να παίξουν!». Στο περίφημο Woodland Park, το συνεργατικό σχολείο του Σιάτλ όπου δουλεύει, δεν γίνεται μάθημα, τουλάχιστον όχι με την παραδοσιακή έννοια. «Το παιχνίδι είναι το μάθημα», εξηγεί. «Το παιχνίδι είναι το εργαλείο που θα τους ανάψει τη φλόγα, θα τους κάνει περίεργους για τον κόσμο. Η αντίληψη ότι τα παιδιά είναι άδεια δοχεία που απλά περιμένουν να τα γεμίσουν υπονοεί ότι τα παιδιά δεν είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Δεν μπορώ εγώ να πω σε ένα παιδί τι να μάθει. Η δουλειά μας είναι να τα κρατάμε ασφαλή, να τα αγαπάμε, να τα παρατηρούμε και να τους δίνουμε τη μικρή ώθηση που θα χρειαστούν για να μάθουν αυτά που τα ίδια θέλουν να μάθουν».

Ανασύρει διαρκώς πραγματικά παραδείγματα από τη 14χρονη εμπειρία του στο σχολείο. «Κάποια παιδιά μαθαίνουν να μιλάνε 18 μηνών, άλλα 4 ετών, όλο το φάσμα είναι φυσιολογικό. Ποιος είμαι εγώ να τους πω ότι πρέπει να έχουν κάνει το ένα ή το άλλο σε μια συγκεκριμένη ηλικία; Κάποια παιδιά διαβάζουν στα δύο χρόνια και άλλα δεν ξέρουν καν τα γράμματα ώς τα πέντε, αλλά είναι ιδιοφυή στο να κάνουν νέους φίλους. Γιατί να ανησυχούμε τόσο πολύ όταν όλα θα έχουν φτάσει στο ίδιο σημείο μετά τα 10 περίπου; Γιατί να τους κλέψουμε την παιδική ηλικία;».

Ο Χόμπσον διαμόρφωσε την παιδαγωγική του προσέγγιση εμπειρικά. Αλλωστε, μέχρι τα 40 του, εργαζόταν ως προπονητής baseball. Οταν στη γυναίκα του προσφέρθηκε μια καλή θέση σε άλλη πόλη, αποφάσισαν να είναι αυτός που θα αφήσει τη δουλειά και θα μείνει σπίτι να μεγαλώσει τη δίχρονη κόρη τους. Κάπως έτσι, ως μπαμπάς, βρέθηκε στο Woodland Park, ένα κέντρο προσχολικής αγωγής που διοικείται από τους γονείς, οι οποίοι -ανάλογα με τις ικανότητές τους- είναι και οι δάσκαλοι και οι φροντιστές. Ο Τομ ήταν τόσο καλός σε αυτό που έκανε, που όταν η κόρη του «αποφοίτησε» μετά τρία χρόνια, οι άλλοι γονείς τον παρακάλεσαν να μείνει!

Μπορεί οι γονείς να πληρώνουν, όμως οι απόλυτοι άρχοντες είναι τα παιδιά. «Τα παιδιά αποφασίζουν ποιους κανόνες θα τηρούν στη διάρκεια της χρονιάς, π.χ. “δεν δαγκώνουμε”, “δεν βρίζουμε” κ.λπ. Θα πρέπει να υπάρχει ομοφωνία». Θυμάται μια ιστορία και γελάει. «Ενα παιδί, φέτος, μου ζητούσε να αλλάξει ένας κανόνας. Ηθελε να μπορεί να πει μια βρισιά. Τα άλλα παιδιά δεν συμφωνούσαν, οπότε η... ρύθμιση δεν πέρασε. Ερχεται μια μέρα και μου φέρνει ένα χαρτί. Για πρώτη φορά είχε γράψει γράμματα. Ηταν ανορθόγραφο, αλλά είχε γράψει κάτι όπως “η Εριν σκαλίζει τη μύτη της”. “Δεν καταπάτησα τον κανόνα”, μου είπε. “Το έγραψα, δεν το είπα”! Εμαθε να γράφει απλά και μόνο για να σπάσει τον κανόνα».

Δικαίωμα στα λάθη

Αυτή είναι η ουσία της δικής του εκπαίδευσης. «Οι περισσότεροι ανησυχούν για το πώς θα μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν και πώς θα μάθουν βασικές μαθηματικές έννοιες. Εχει

Οι Κρουντς

Οι Κρουντς είναι μια προϊστορική κωμική περιπέτεια, η οποία ακολουθεί την πρώτη οικογένεια του πλανήτη στο ξεκίνημα ενός μοναδικού ταξιδιού, όταν η σπηλιά που τους προστάτευε καταστράφηκε. Διασχίζοντας εκπληκτικά τοπία, οι Κρουντς ανακαλύπτουν έναν απίστευτο νέο κόσμο γεμάτο από φανταστικά πλάσματα -- και οι απόψεις τους θα αλλάξουν για πάντα.

ώρες  προβολής  στο Paralimnio odeon Ioannina

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων μέσα από τη "Μηχανή του χρόνου"

1913-2013: 100 χρόνια από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φλεβάρη)

Τα Μαθηματικά υδρεύουν τη Σάμο!

«Τα μαθηματικά φέρνουν κοντά το νερό στη Σάμο» είναι ο τίτλος της εικονοκινητικής ταινίας που δημιούργησαν οι
Θ.Π. Τάσιος, ο Ν. Μήκας και ο Γ. Πολύζος της Εταιρείας Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ) που χρηματοδοτήθηκε από τον Σύνδεσμο Τεχνικών Εταιριών Ανωτέρων Τάξεων (ΣΤΕΑΤ).

Η ταινία είναι αφιερωμένη στο Ευπαλίνειο όρυγμα, μια σήραγγα 1.036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε έπειτα από εντολή του τυράννου Πολυκράτη τον 6ο αιώνα π.Χ. με σκοπό να μεταφερθεί νερό από την πηγή που βρισκόταν πίσω από το βουνό στην πρωτεύουσα της Σάμου. Το υδραγωγείο λειτουργούσε στο νησί για περίπου 1.000 χρόνια.

Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει αιώνες μετά την κατασκευή του είναι το γεγονός ότι η σήραγγα διανοίχθηκε από τα 2 άκρα της συγχρόνως. Η συνάντηση των 2 τμημάτων κάτω από την κορυφή του βουνού πραγματοποιήθηκε με μαθηματική ακρίβεια, παρά το γεγονός ότι οι γεωλογικές συνθήκες ανάγκασαν τον Μηχανικό Ευπαλίνο να εκτραπεί πολλές φορές από την ευθυγραμμία.

Η θετική έκβαση του έργου οφείλεται στην γνώση της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής που κατείχαν οι αρχαίοι Έλληνες από τον 6ο αιώνα π.Χ.

Μοναδική πηγή για το Ευπαλίνειο όρυγμα είναι ο Ηρόδοτος, ο οποίος περιγράφει και την κύρια αλλά και τη βοηθητική σήραγγα. Ο ίδιος, εντυπωσιασμένος από αυτό που είχαν κατασκευάσει οι Σάμιοι, είχε αναφέρει, «Οι Σάμιοι έχουν κατασκευάσει τα σημαντικότερα τεχνικά έργα όλης της Ελλάδος».

πηγή

Η τέχνη ...της παλάμης!

Η τέχνη της Ρωσίδας ζωφράφου, Svetlana Kolosova, ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία της, αφού ως καμβά χρησιμοποιεί το αριστερό της το χέρι, εμπνευσμένη από παραμύθια και τη φαντασία της.

πηγή: newsbeast

10 Απριλίου 1826: ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου

Η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου - ο Διονύσιος Σολωμός

View more presentations or Upload your own

πηγή

Μυκήνες-Ναύπλιο -Επίδαυρος (4-6 Απριλίου 2013)

Στα πλαίσια των πολιτιστικών μας προγραμμάτων "Ναύπλιο, η πρώτη πρωτεύουσα του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους" και "Αρχαίο ελληνικό θέατρο" οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου πραγματοποιήσαμε την τριήμερη εκπαιδευτική εκδρομή μας με προορισμό:
Μυκήνες -Ναύπλιο -Επίδαυρο.
Τα λόγια, για να περιγράψουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, είναι λίγα...

Τα πλωτά σχολεία της Νιγηρίας

Εδώ η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε φαντασία! Στην μακρινή Νιγηρία παιδιά από φτωχογειτονιές παρακολουθούν τα μαθήματά τους σ΄αυτά τα υπέροχα πλωτά σχολεία.

Τα κτίσματα έχουν κατασκευαστεί από ξύλο, και επιπλέουν στο νερό επάνω σε μια βάση από 250 πλαστικά δοχεία. Η ηλεκτροδότηση γίνεται με ηλιακούς συλλέκτες και κάθε κτήριο μπορεί να στεγάσει περίπου 100 μαθητές.

πηγή

Περιμένοντας στην ουρά...

Είναι από τα πιο εκνευριστικά πράγματα το να περιμένεις σε κάπιοα ουρά για να εξυπηρετηθείς. Στις τράπεζες, στις υπηρεσίες, στο δρόμο περνούν ατελείωτες ώρες χαμένες! Κάποιοι προσπαθούν να βρούν τρόπο να επιλέξουν την κατάλληλη ουρά και έτσι να πετύχουν το στόχο τους νωρίτερα διατηρώντας βέβαια τους καλούς τους τρόπους. Το αποτέλεσμα δεν είναι βέβαια πάντα για καλό...

πηγή: perierga.gr

Το Κύπελλο του Σπύρου Λούη

Χρήσιμο για ενημέρωσή μας σχετικά με το πρόσωπο του ολυμπιονίκη Σπύρου Λούη και με την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων αποτελεί το παρακάτω βίντεο. (Νεοελληνική Γλώσσα Α΄ Γυμνασίου, ενότητα 8η/ Νεοελληνική Λογοτεχνία Ά  Γυμνασίου "Η νίκη του Σπύρου Λούη", Αγγ.Βαρελά).

Η βαθμοθηρία στιγματίζει τους μαθητές

πηγή:alfavita.gr

Το κυνήγι του καλού βαθμού στιγματίζει την προσπάθεια των Ελλήνων μαθητών. Από το δημοτικό έως και το λύκειο οι μαθητές έχουν συνδέσει την πρόοδό τους με τον καλό βαθμό και αυτό καταλήγει να αποτελεί αυτοσκοπό, στερώντας τους τη διάθεση να μάθουν, να χαρούν την εκπαιδευτική διαδικασία, να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Αποτέλεσμα της στάσης αυτής είναι η παπαγαλία, το άγχος, η πίεση αλλά τα έξοδα των γονιών, που πολλές φορές επιθυμούν μέσα από την πρόοδο των παιδιών τους να... δικαιώσουν τα δικά τους όνειρα. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι και οι γονείς πιέζουν τα παιδιά για όλο και καλύτερους βαθμούς. 

 Ειδικότερα, όπως δείχνει έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), οι εννέα στους δέκα μαθητές γυμνασίου (91,9% το ακριβές ποσοστό) δηλώνουν ότι τους ενδιαφέρει πολύ ο βαθμός στα μαθήματα και ότι θα ήθελαν να παίρνουν πάντα καλούς βαθμούς. Και το ποσοστό αυτό αυξάνεται στους μαθητές λυκείου. 

Οι γονείς πιέζουν 

Από την άλλη, το 97% των μαθητών των δημοτικών σχολείων είναι πεπεισμένοι ότι «οι γονείς τους θέλουν να έχουν καλούς βαθμούς», το 41% των μαθητών των γυμνασίων ανέφεραν ότι οι γονείς τους ελέγχουν προκειμένου να είναι σίγουροι ότι διάβασαν τα μαθήματά τους, ενώ το 34,4% των μαθητών του Λυκείου δήλωσαν ότι οι γονείς τους τούς «πιέζουν» για να έχουν υψηλούς βαθμούς και τους ενδιαφέρει πολύ ο βαθμός... 

Από την πλευρά τους, οι έξι στους δέκα εκπαιδευτικούς (59,3%) δηλώνουν ότι το ισχύον σύστημα «καλλιεργεί την ψύχωση του καλού βαθμού». Αυτό οδηγεί εν μέρει και στην παραγωγή αρίστων και πολύ καλών μαθητών, που όμως δεν επιβεβαιώνουν τις επιδόσεις τους κατά τις κρίσιμες εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Συγκεκριμένα, από την έρευνα του ΕΚΚΕ για «το ελληνικό σχολείο στην αυγή του 21ου αιώνα» (υπεύθυνες της 10μελούς ομάδας έργου ήταν οι κ. Λάουρα Μαράτου - Αλιμπράντη, Αφροδίτη Τεπέρογλου και Ιωάννα Τσίγκανου), προκύπτουν τα ακόλουθα:

 - Η βαθμοθηρία στα ελληνικά σχολεία αρχίζει από το γυμνάσιο. Είναι, εν μέρει, απόρροια της μαζικής παραγωγής αρίστων στο δημοτικό (το 75% των μαθητών βαθμολογείται με «άριστα», 9 ή 10) που πλέον θέλουν να συνεχίσουν με καλές επιδόσεις στο γυμνάσιο. Βέβαια, στο δημοτικό οι δάσκαλοι είναι πιο ελαστικοί και –μέσω και της βαθμολόγησης– έχουν την πρόθεση να ενθαρρύνουν τους μαθητές. Αντίθετα, στο γυμνάσιο το ποσοστό των αρίστων είναι 10,1% ενώ πολύ καλή βαθμολογία πήρε το 21,8% (όλοι τους βαθμολογήθηκαν από 17 και πάνω με άριστα το 20). 

- Οι απαντήσεις των μαθητών γυμνασίου αποκαλύπτουν μια έντονη τάση βαθμοθηρίας, καθώς το 91,9% δήλωσαν ότι θα ήθελαν πάντα να έχουν καλούς βαθμούς. Η τάση αυτή είναι ισχυρότερη στα κορίτσια (94%) σε σχέση με τα αγόρια (90%). 

- Στο λύκειο οι άριστοι και οι πολύ καλοί μαθητές αυξάνονται, καθώς μεγαλώνει και η προσπάθεια, αφού στην Γ’ Λυκείου είναι οι κρίσιμες εξετάσεις για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Με βάση τη βαθμολογία τους, σχεδόν οι δύο στους τρεις 64%) είναι πολύ καλοί μαθητές (43%) και άριστοι (21%). Η βαθμοθηρία αυξάνεται ακόμη περισσότερο –σε σχέση με τους μαθητές γυμνασίου– στους μαθητές λυκείου, εκ των οποίων το 92,9% δήλωσαν ότι θα ήθελαν να παίρνουν πάντα μεγάλους βαθμούς (91,2% για τα αγόρια, 94,5% για τα κορίτσια). 

Λάθος εικόνα

 - Ομως, τόσο οι μαθητές όσο και οι εκπαιδευτικοί και των δύο πρώτων βαθμίδων θεωρούν ότι το ισχύον σύστημα αξιολόγησης δεν αντανακλά την πραγματική εικόνα του μαθητή. Είναι εντυπωσιακό πόσο ξεκάθαρη εικόνα έχουν τα περισσότερα ενδεκάχρονα και δωδεκάχρονα παιδιά των δημοτικών σχολείων που συμμετείχαν στην έρευνα, τα οποία, με ρεαλισμό

Μια γλυκιά άναμνηση...

Μια πολύ όμορφη γιορτή πραγματοποίησαν και φέτος οι μαθητές της Γ΄ τάξης του σχολείου μας με την καθοδήγηση της φιλολόγου κα Ειρήνης Νάστου. Με την παρουσία τους μας τίμησαν η σύμβουλος φιλολόγων κα Μαρία Παπαευσταθίου, ο Αντιδήμαρχος, η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων, αρκετοί γονείς και παππούδες των παιδιών. Ευχαριστούμε πολύ όλους!!!

Περπατώντας στο γκρεμό για να πάνε στο σχολειό...!

Οι μικροί μαθητές του δημοτικού σχολείου Banpo που βρίσκεται στο βουνό Bijie στην επαρχία Guizhou της Κίνας κάθε μέρα διασχίζουν με τα πόδια ένα επικίνδυνο, στενό μονοπάτι στην άκρη του γκρεμού για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους. Το «ταξίδι» τους διαρκεί μια ώρα ανάμεσα σε χωμάτινα μονοπάτια, τούνελ που έχουν ανοιχτεί στα βράχια ενώ με δυσκολία χωράνε δυο παιδάκια το ένα δίπλα στο άλλο. 

 Το μονοπάτι αυτό είχε ανοιχτεί πριν από 40 χρόνια για να λειτουργήσει αρχικά ως αρδευτικό κανάλι.
Υπάρχει και μια πιο ασφαλής διαδρομή για να φτάσουν τα παιδιά στο σχολείο, στο οποίο φοιτούν 49 μαθητές, μόνο που το περπάτημα μέσω αυτής διαρκεί δύο ώρες. Αφού φτάσουν στο σχολείο μετά από μία ώρα περπάτημα τα παιδιά κάνουν γυμναστικές ασκήσεις και στη συνέχεια μπαίνουν στις τάξεις για να ξεκινήσει το μάθημα. 

πηγή: newsbeast

Χαρούμενοι Χαρταετοί (Μαρίας Πυλιώτου)

Το διήγημα αναφέρεται στην κατάσταση που ακολούθησε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 και το διαχωρισμό των Ελληνοκύπριων από τους Τουρκοκύπριους.

Ό ταν έφευγαν φορτωμένοι όλα τους τα πράγματα, κανένας δεν μπορούσε να πείσει το Γλαύκο πως δε θα γύριζε σύντομα πίσω.
Κι όμως πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Ο πόλεμος τελείωσε, οι πυροβολισμοί, οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν, κι αυτοί που έφευγαν μέσα στη φωτιά αποφάσισαν να γυρίσουν. Το σπίτι τους βρισκόταν στα «σύνορα».

Κανένας δεν μπορούσε να τους εμποδίσει: «Καλέ, δε φοβάστε; Δυο βήματα πιο κάτω… Θεέ μου, αν ξαναρχίσουν;». Πιο πολύ απ’ όλους ήθελαν τα παιδιά. Ο Γλαύκος και η Δανάη. Ένα χρόνο μακριά από το σπίτι τους το νοστάλγησαν. Την αυλή, τις βεράντες, τα δωμάτια. Και τη μεγάλη ταράτσα. Σαν έφτασαν, δεν ένιωσαν τίποτα από το φόβο που προσπαθούσαν οι άλλοι συγγενείς και φίλοι να τους μεταδώσουν. Ήταν ένα ήρεμο απριλιάτικο δειλινό. Ο ουρανός στη δύση ολοκόκκινος έκανε τα δυο παιδιά να μελαγχολήσουν και να νοσταλγήσουν τους παλιούς καλούς φίλους.

Βοήθησαν όλοι και τακτοποιήθηκαν τα πάντα: έπιπλα, ρούχα, μαγειρικά σκεύη, βιβλία, όλα μέχρι το βράδυ. Κοιμήθηκαν κουρασμένα, ωστόσο ικανοποιημένα που γύρισαν στο πατρικό τους σπίτι.

Ξημέρωσε Κυριακή. Ανοιξιάτικη δροσερή. Τι έκπληξη, Θεέ μου. Στο δωμάτιό τους ένας μεγάλος χαρταετός.

– Σ’ ευχαριστούμε, πατέρα.

Είναι σίγουρα πως κάθισε αργά το βράδυ να τους τον φτιάξει, για να μπορέσει να τους χαρίσει την πρώτη κυριακάτικη χαρά στο δικό τους σπίτι. Από μικρά παιδιά παίζανε με τους χαρταετούς τέτοια εποχή. Μαζί κι ο πατέρας που έκανε πάντα σα μικρό παιδί.

– Σ’ ευχαριστούμε, είπανε ξανά και τον φίλησαν.

Χαρούμενα και τα δυο ανέβηκαν στην ταράτσα. Ο αέρας πρωινός - δροσερός φυσούσε από το Νότο. Και νάτος κιόλας ο χαρταετός όμορφος - καμαρωτός να πετά κι όλο να τραβά κατά το Βορρά. Ο σπάγκος ήταν μακρύς και γερός. Τον άφησαν όλο. Πόσο όμορφα νιώθανε. Σαν τον παλιό καλό καιρό.

Ξαφνικά λίγο πιο κάτω κατά το Βορρά, λίγο πιο πέρα από τη «γραμμή» από μια άλλη ταράτσα αντίκρυ, δυο άλλα παιδιά κουνούσαν τα χέρια χαρούμενα και ξεφώνιζαν.

– Σίγουρα μας καλωσορίζουν, ψιθύρισε ο Γλαύκος.

– Πρέπει και μεις να φωνάξουμε να μας ακούσουν, σκέφτηκε η Δανάη.

– Τι να πούμε;

– Να, κάτι για να δείξουμε πως θέλουμε να ’μαστε «φίλοι».

Δυο ταράτσες, τέσσερα παιδιά, μια «γραμμή» ανάμεσά τους κι ένας χαρταετός. Ακόμα κι ένα νήμα γερό που ξεκινά από τούτα τα παιδιά και φτάνει με το χαρταετό ως τ’ άλλα.

– Εγώ λέω να γράψουμε στο χαρταετό ένα μήνυμα.

– Κατάλαβα. Δηλαδή κάτι που να λέει πως δε θέλουμε πολέμους. Θέλουμε να ζήσουμε αδελφωμένα…

Την άλλη μέρα ο χαρταετός έγραφε: «ΕΙΡΗΝΗ, ΑΓΑΠΗ». Ευτυχώς φυσούσε πάλι από το Νότο. Τι όμορφα! Ακόμα κι ο ίδιος ο χαρταετός βιαζόταν να πετάξει και να φτάσει γοργότερα

Απόκριες στο σχολείο μας!!!

Tad, ο χαμένος εξερευνητής

Υπόθεση

Ισπανοί και Γάλλοι ενώνουν τις δυνάμεις τους, το 2012, στο ισπανικό animation “Tad, the Lost Explorer”. Η ταινία αποτελεί μια από τις πιο φιλόδοξες παραγωγές της ισπανικής κινηματογραφίας τα τελευταία χρόνια, είναι παραγωγή της ισπανικής Telecinco Cinema, ενώ η διανομή της θα γίνει από το γαλλικό Studio Canal. Η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες ενός κοινού θνητού που ονειρεύεται να γίνει σπουδαίος ήρωας… και θα δει την ευχή του, να γίνεται πραγματικότητα. Η σκηνοθεσία είναι του Ενρίκε Γκάτο, στην πρώτη του ταινία, μεγάλου μήκους. Ο σκηνοθέτης έχει κερδίσει βραβείο για το καρτούν μικρού μήκους, “Tadeo Jones and the Basement of Doom”, στα ισπανικά κινηματογραφικά βραβεία, το 2008. 

Ώρες προβολής Odeon-Pralimnio Ιωαννίνων εδώ

Ευεργέτες των Ιωαννίνων

Μαθητές της Στ' τάξης του 1ου Δημοτικού σχολείου (Καπλάνειος Σχολή) Ιωαννίνων μας λένε με τον δικό τους τρόπο ένα μικρο βιογραφικό για ευεργέτες που το όνομα τους δόθηκε σε οδούς των Ιωαννίνων.

Ο νικητής που δεν τερμάτισε πρώτος...!

Λοιπόν, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει ως εξής. Στις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου, ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρρε.
Βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στήπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι.

Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα – σίγουρο νικητή της κούρσας – σαν να χάνει την αίσθηση του χώρου, ΄και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!

Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και, αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει εκείνος πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.
Αμέσως μετα, ο Ανάγια, που είναι αθλητής με μεγάλο μέλλον (ήδη πρωταθλητής Ισπανίας στα 5 χιλιόμετρα, στη κατηγορία των νέων), δήλωσε:


“Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα. Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον πελαγωμένο συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη, και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο. Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία”.

πηγή

Μάθημα οικολογίας από μια χελώνα

Ένα καλό μαθήματα για τους ασυνείδητους που αδιαφορούν για την απόρριψη των σκουπιδιών, αποτελεί η ιστορία και η εικόνα μιας χελώνας από το Missouri των ΗΠΑ.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, η συγκεκριμένη χελώνα παρουσιάζει μια δυσμορφία στο καβούκι της. Όχι, δεν πρόκειται για κάποια γενετική ανωμαλία, ούτε για κάποιο άγνωστο είδος χελώνας.
Η δυσπλασία αυτή δημιουργήθηκε εξαιτίας ενός σκουπιδιού το οποίο βρέθηκε στο διάβα του ζώου. Επρόκειτο για μια πλαστική συσκευασία έξι «δαχτυλιδιών» που χρησιμοποιούνται στις εξάδες διαφόρων ποτών και αναψυκτικών.
Όταν η χελώνα ήταν σε νεαρή ηλικία, το σκουπίδι σφήνωσε στο κέλυφός της. Με το πέρασμα του χρόνου, ενώ το ζώο μεγάλωνε, αυτό δεν μπορούσε να συμβεί στην περιοχή γύρω από το πλαστικό «δαχτυλίδι».
Εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε σε ζώο που δεν διέθετε καβούκι, πιθανότατα θα πέθαινε. Ωστόσο, το καβούκι της χελώνας κατάφερε να την προστατεύσει, αν και ορισμένα όργανά της δεν λειτουργούν σωστά.
Τελικά, η χελώνα βρέθηκε το 1993 και μεταφέρθηκε στο ζωολογικό κήπο St. Louis, όπου και το σκουπίδι αφαιρέθηκε. Ονομάστηκε «Peanut» και σήμερα ζει στο Κέντρο Διατήρησης του Missouri.

 πηγή:newsbeast

Πώς κρατούν τη σειρά τους στην Ταϋλάνδη...!