Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

"Τα μήλα": ένα ινδικό παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας βασιλιάς που ήταν πολύ πλούσιος και πολύ καλός. Κάθε πρωί πήγαινε στην αίθουσα των ακροάσεων του παλατιού του και άκουγε με προσοχή και συγκατάβαση τα προβλήματα των υπηκόων του. Οι περισσότεροι από αυτούς τού προσέφεραν και ένα δώρο, ο καθένας με τις δυνατότητές του.
Πίσω από τον θρόνο του βασιλιά στεκόταν όρθιος ο θησαυροφύλακας, στον οποίο παρέδιδε ο βασιλιάς το δώρο που του προσφερόταν, και αυτός το μετέφερε στο θησαυροφυλάκιο.
Κάθε πρωί περνούσε μπροστά από τον βασιλιά και ένας ταπεινός άνθρωπος, ο οποίος όμως δεν ζητούσε τίποτε, μόνο προσέφερε στο βασιλιά ως δώρο ένα μήλο. Ο βασιλιάς αδιάφορος για το ευτελές δώρο το παρέδιδε στον θησαυροφύλακά του και αυτός περιφρονητικά το πετούσε μέσα από ένα φεγγίτη στο υπόγειο.
Ο ταπεινός ανθρωπάκος έκανε αυτή τη δουλειά κάθε μέρα επί πολλά χρόνια, χωρίς να του δώσει κανείς σημασία. Επάνω στο δέκατο χρόνο, ένα παρόμοιο πρωινό ακροάσεων, παρουσιάστηκε έξαφνα μπροστά στο θρόνο του βασιλιά ο πίθηκός του. Είχε ξεφύγει από τα πίσω διαμερίσματα του παλατιού.
Διέκρινε αμέσως το βασιλιά μέσα από το πλήθος των υπηκόων, έτρεξε προς αυτόν και κάθισε στο βραχίονα του θρόνου του. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή περνούσε ο ταπεινός μας άνθρωπος και παρέδιδε στον άρχοντα του τόπου το καθιερωμένο μήλο και αμέσως εξαφανίστηκε μέσα στο πλήθος.
Προτού ο βασιλιάς προλάβει να δώσει το ευτελές δώρο στον θησαυροφύλακά του, το αρπάζει ο πίθηκος και το δαγκώνει για να το φάει. Όμως τα δόντια του προσέκρουσαν σε σκληρό αντικείμενο.
Το αντελήφθη ο βασιλιάς, παίρνει το μήλο από το στόμα του πιθήκου και με τα χέρια του το ανοίγει στα δυο.
Και τι να δει! Στο κέντρο υπήρχε ένα θαυμάσιο διαμάντι!
Ρωτάει αμέσως το θησαυροφύλακα, πού έριχνε τα προηγούμενα μήλα. Ο θησαυροφύλακας του είπε στο υπόγειο και τρέχουν και οι δύο προς τα εκεί.
Και τι να δουν! Ένας μεγάλος σωρός από αστραφτερά διαμάντια ανάμεσα σε σαπισμένα μήλα.

Εδώ σταματάει το παλιό παραμύθι που αντιγράφει ο Χρίστος Μαλεβίτσης, σύγχρονος Έλληνας διανοούμενος, για να σχολιάσει την κρυμμένη του σοφία:«Το παραμύθι λοιπόν λέει πως κάθε ημέρα της ζωής μας έρχεται προς εμάς ταπεινή και χωρίς να μας ζητήσει τίποτε.
Μας προσφέρει σιωπηλά το πολύτιμο δώρο της, που εμείς το θεωρούμε ευτελές και το απορρίπτουμε. Και νομίζουμε πως τα κριτήριά μας είναι άσφαλτα επειδή είναι βασιλικά...
Οι μετρημένες μέρες της ζωής μας είναι οι ίδιες διαμάντια. Η άπειρη αξία τους όμως μας διαφεύγει.»

7 σχόλια:

  1. geia k perispomeni k xronia me ugia!!!
    8elw na rwtisw kati.. an ginete na mou peite pws na 3ekinisw ti perili4i gia to mikro prigipa
    p.x na 3ekinisw to vivlio auto mas mila....
    h o mikros prigipas itan.....
    h exete eseis na mou protinete kt allo ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να ζεις και να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, αυτό είναι το σημαντικό.

    Καλή χρονιά, Ελένη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σοφία δεν χρειάζεται να κάνουμε περίληψη.Το βιβλίο πρέπει να διαβάσουμε και να σημειώσουμε τις φράσεις που αναφέρονται στην φιλία και απλώς να ξέρουμε το νόημα για ερωτήσεις που θα μας βάλει η κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή χρονιά, Σοφία, και ξεκίνησες με ... ερωτήσεις!!!Oh, my God!!!Απλώς να απολαύσεις το βιβλίο και να "ταξιδέψεις" μαζί του...Ευχαριστώ, Αγγελική, για τις εξηγήσεις.
    Καλή χρονιά, όμορφη, δημιουργική, αγαπημένη μας dreamteamk9!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. euxaristw ageliki gia ti boi8eia.... kai k. perispomni afou arxisa me erwtiseis simenei pws mexri to telos tou 2011 8a exw kai polu perisoteres gnoseis!! :))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ουάου!Αφού όλοι θα έχουμε αγανακτήσει προηγουμένως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. sofia mou fenete oti to mialo to exeis alou otan milaei h kiria...

    ΑπάντησηΔιαγραφή